Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μέσα σε λίγα λεπτά μια ζωή που φάνταζε γεμάτη επιτυχία, όνειρα και αγάπη από χιλιάδες ανθρώπους έσβησε στην άσφαλτο. Ο Παντελής Παντελίδης, ένα παιδί στα 33 του, αυτοδημιούργητος και γεμάτος όνειρα και αγάπη για την μουσική, την δική του μουσική δεν είναι πια εδώ.
Λίγο μετά τις 8 το πρωί και ενώ επέστρεφε σπίτι του μετά από διασκέδαση, άγνωστο πως, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ξέφυγε από την πορεία του σε δρόμο κοντά στην λεωφόρο Βουλιαγμένης και ανατράπηκε. Μαζί του δυο νέα κορίτσια που τραυματίσθηκαν, η μια από τις δυο σοβαρά.






Οι εικόνες από το σημείο της τραγωδίας είναι πραγματικά σοκαριστικές. Το τζιπ το οποίο οδηγούσε και ήταν δανεικό, καρφώθηκε με τον ουρανό στις προστατευτικές μπάρες. Δυστυχώς ο γνωστός καλλιτέχνης σύμφωνα με τις πληροφορίες από το νοσοκομείο, υπέστη πολύ σοβαρά και πολλά τραύματα στο κεφάλι, ήταν αδύνατο για τους γιατρούς να τον σώσουν. Η σύγκρουση, σύμφωνα με πληροφορίες του newsit.gr από την τροχαία, ήταν τόσο σφοδρη που οι μπάρες μπήκαν μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου και τραυμάτισαν βαρύτατα τον 33χρονο τραγουδιστή. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η πυροσβεστική χρειάστηκε περίπου μια ώρα για να τον απεγκλωβίσει. Αμέσως κλήθηκε το ΕΚΑΒ και οι διασώστες μετέφεραν άμεσα τον Παντελή Παντελίδη στο Ασκληπιείο της Βούλας όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Εκτός από τον καλλιτεχνικό κόσμο, τους συνεργάτες του και τους θαυμαστές του, που έσπευσαν στο Ασκληπιείο Βούλας αλλά και στο σημείο που έγινε το τροχαίο δυστύχημα, κανείς δεν ήξερε πως να το πει στην μητέρα του και στον πατέρα του. Κάποιος όμως έπρεπε να κάνει το βαρύ έργο της αναγνώρισης. Οι γονείς του Παντελή Παντελίδη έφτασαν στο νοσοκομείο με ραγισμένη την καρδιά και η κραυγή της μάνας του που φώναζε «Αχ ο Παντελής μου, αχ το παιδί μου» ακόμα αντηχεί στ' αυτιά όσων βρίσκονταν εκεί. Τώρα περιμένει να μάθει πως έγινε το κακό αλλά λίγη σημασία έχει αφού δεν θα ξανασφίξει το παιδί της στην αγκαλιά της. Σήμερα τον έχασε για πάντα και αύριο θα τον αποχαιρετήσει.
Οι εικόνες από το σημείο του τροχαίου είναι συγκλονιστικές, όπως σε κάθε τροχαίο που χάνονται ανθρώπινες ζωές.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΕΚΑΒ 
Είναι ο άνθρωπος που ειδοποίησε το ΕΚΑΒ. Ο άνθρωπος που πρώτος είδε τον Παντελή Παντελίδη βαριά τραυματισμένο και τις δυο γυναίκες μέσα στο αυτοκίνητο που έγινε τάφος για τον γνωστό τραγουδιστή. «Μόλις παρκάρω το ΙΧ ακούω έναν θόρυβο. Βγαίνω και βλέπω ένα αυτοκίνητο να έχει τουμπάρει απέναντι στον δρόμο που είναι ανενεργός και βγαίνει από το ανατολικό αεροδρόμιο. Αμέσως πήρα το ΕΚΑΒ και την Πυροσβεστική γιατί φοβόμουν ότι θα πέσει από τις μπάρες στον δρόμο. Ήταν μια κοπέλα μέσα και ήταν χτυπημένοι οι άνθρωποι και αναγνώρισα τον γνωστό τραγουδιστή».



Ποιός ήταν ο Παντελής Παντελίδης
Σοκ προκάλεσε στην ελληνική σόου μπιζ η είδηση του θανάτου τού τραγουδιστή και τραγουδοποιού Παντελή Παντελίδη.
Ο Παντελής γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Νοεμβρίου του 1983. Ο 33χρονος τραγουδοποιός μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία. Εργαζόταν ως υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά αποφάσισε να παραιτηθεί για να γίνει τραγουδιστής. Ο Παντελής ήταν αυτοδίδακτος, μόνος του έμαθε να παίζει μουσικά όργανα, ενώ παρότι τα τελευταία χρόνια τα τραγούδια που έλεγε ο ίδιος ή που τραγουδούσαν άλλοι σημείωναν μεγάλη επιτυχία, συνέχισε να εργάζεται στο πρακτορείο ΟΠΑΠ, που διατηρούσε μαζί με την οικογένεια του στη Νέα Ιωνία.
Από μικρός έγραφε τραγούδια, τα οποία βιντεοσκοπούσε και τα έστελνε στους φίλους του. Αυτοί, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, τα ανέβασαν στο YouTube, μέσα από το οποίο και έγινε γνωστός. Πολλοί ήταν τότε αυτοί που μίλησαν για το «φαινόμενο Παντελίδη», καθώς ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που έγινε διάσημος μέσω του διαδικτύου και όχι από τις εμφανίσεις του σε τηλεοπτικά τάλεντ σόου.
Για τέσσερα χρόνια τραγουδούσε σε μικρά μαγαζιά και από το Πολεμική Ναυτικό παραιτήθηκε όταν έκλεισε την πρώτη του δουλειά ως τραγουδιστής. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά ήταν ο δίσκος με τίτλο «Αλκοολικές οι νύχτες» που κυκλοφόρησε το 2012 και έγινε διπλά πλατινένιος.


Μεγάλη επιτυχία του είναι το τραγούδι «Δεν ταιριάζετε σου λέω», ενώ στο δίσκο περιλαμβάνονται ακόμη τα τραγούδια «Συνοδεύομαι», «Πάμε στοίχημα θα ξαναρθείς», «Παραμυθιάζομαι», «Λιώμα σε γκρεμό», τα οποία γνώρισαν επιτυχία στο ραδιόφωνο. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι τα τραγούδια του τα γράφει εμπνεόμενος από προσωπικά βιώματα ή από ιστορίες κοντινών του προσώπων. Είχε μεγάλη αδυναμία στη μητέρα του για την οποία έχει γράψει και ένα τραγούδι με το όνομά της «Αθηνά». Εμφανιζόταν πάντα με τον κιθαρίστα Στέλιο Μπινιάρη και στο τουμπερλέκι με τον φίλο του Δημήτρη Χορίνο.
Ο θάνατος βρήκε τον νεαρό τραγουδιστή μία μέρα πριν την πρεμιέρα του, 19 Φεβρουαρίου, στο κέντρο διασκέδασης Teatro, όπου θα εμφανίζονταν μαζί με τη Δέσποινα Βανδή και τον Κώστα Μαρτάκη.
Μόλις πριν δύο μέρες είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων σε Κύπρο και Ελλάδα για ένα τραγούδι του, που σε στίχο του έλεγε: «θυμίζεις γκόμενα, που τριγυρνά στα κατεχόμενα».




Ο τραγουδιστής χθες απέσυρε το τραγούδι καθώς, όπως δήλωσε δεν ήθελε να στεναχωρήσει και να προσβάλει κανέναν και έγραψε στον προσωπικό λογαριασμό του στο facebook: «Γράφοντας στίχους όπως πάντα με γνώμονα την αλήθεια της ψυχής μου έγραψα ένα τραγούδι για μία κοπέλα που ενώ ήταν με Ελληνόπουλο, το απαρνήθηκε προτιμώντας να ζήσει τη μεγάλη ζωή με έναν πλούσιο Τούρκο στη μεριά των κατεχόμενων. Έτσι ανέφερα μέσα στο τραγούδι τους στίχους "εκεί τι κάνεις;" και "πατρίδα πουλάς" χαρακτηρίζοντάς τη "σκάρτη". Είναι μία ερωτική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που μου έχουν εξιστορηθεί κατά καιρούς και με πείραξαν. Όσο για το αν γνωρίζω τη σοβαρότητα της λέξης κατεχόμενα και το αν συμπονώ και σέβομαι τους Ελληνοκύπριους δε χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο από το ό,τι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει ως στρατιωτικός σε πολεμικά πλοία υπερασπιζόμενος τη σημαία της Ελλάδας και της Κύπρου πάντα έτοιμος να δώσω και τη ζωή μου αν χρειαστεί στη δύσκολη στιγμή και γι αυτό και έχω παρασημοφορηθεί απ' την πατρίδα. Απ' όσους πρόλαβαν να με καταδικάσουν ζητώ συγνώμη που τους στεναχώρησα αλλά δυστυχώς το ερμήνευσαν λάθος. Παρ' όλα αυτά λόγω της παρεξήγησης αυτής και της διάστασης που πήρε το θέμα αποφάσισα ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στους Κύπριους φίλους μου να αποσύρω αυτό το τραγούδι γιατί όλο αυτό με πίκρανε. Σας ευχαριστώ όλους. Παντελής Παντελίδης».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Θ.ΠΑΝΟΥ-Μ.ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ

Γέννημα-θρέμα παιδί της Πρέβεζας ο Γιώργος Γερογιάννης ακολουθεί την δική του πορεία κάνοντας τα όνειρα του πράξη στο πεντάγραμμο, μαγεύοντας στην κυριολεξία με την εκπληκτική του φωνή το κοινό της Θεσσαλονίκης, όπου ζει μόνιμα τα τελευταία χρόνια.
Γεννημένος το 1982 στην Πρέβεζα ο Γιώργος από πολύ μικρός έδειξε ότι η μουσική ήταν μία από τις μεγάλες του αγάπες, μετά τις αδελφές του Κατερίνα και Σοφία και έτσι ξεκίνησε δειλά-  δειλά να μαθαίνει να παίζει κιθάρα τραγουδώντας παράλληλα αγαπημένες του μελωδίες.
Στα μαθητικά του χρόνια στην Πρέβεζα συμμετείχε σε σχολικά γκρουπ μαζί με άλλους συμμαθητές του παίζοντας μουσική σε όλες τις σχολικές εκδηλώσεις.
Αμέσως μετά το λύκειο ο Γιώργος μεταβαίνει στα Ιωάννινα προκειμένου να σπουδάσει στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου, όπου και πήρε το πτυχίο του οικονομολόγου.
Όμως και στα φοιτητικά του χρόνια ο Γιώργος Γερογιάννης δεν άφησε ούτε ξέχασε την μεγάλη του αγάπη την μουσική, ενώ μαζί με άλλους συμφοιτητές του έδινε μικρές συναυλίες σε διάφορα στέκια, κυρίως φοιτητών στην πόλη των Ιωαννίνων.


Το άστρο του Γιώργου Γερογιάννη όμως συνέχισε να μεγαλώνει και όταν μετά την αποφοίτησή του από τα Ιωάννινα, αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του προς την συμπρωτεύουσα, προκειμένου να βρει δουλειά να εργασθεί, εκεί αναγνωρίστηκε το πηγαίο ταλέντο του και η εκπληκτική χροιά της φωνής του που ταξιδεύει όποιον στον υπέροχο κόσμο της μουσικής.
Η φωνή του Γιώργου Γερογιάννη πολύ σύντομα έγινε γνωστή σε ολόκληρη την Θεσσαλονίκη και ήδη ο πρεβεζάνος καλλιτέχνης έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα σε αρκετές μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, αποκτώντας μάλιστα και φανατικό κοινό.
Ο Γιώργος εκτός από μία εκπληκτική φωνή διαθέτη και ταλέντο και στο γράψιμο στίχων και μουσικής, δείχνοντας ότι ο μουσικός γεννιέται και δεν γίνεται τυχαία.
Το τελευταίο διάστημα ο Γιώργος Γερογιάννης κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα από τα τραγούδια του, το οποίο ήδη το κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο αγάπησε.
Πρόκειται για ένα ανέκδοτο τραγούδι σε στίχους και μουσική του ίδιου του καλλιτέχνη.
Ο Γιώργος Γερογιάννης το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται στο café DASTART της Θεσσαλονίκης στην οδό Φράγκων 20. 


Εμείς να του ευχηθούμε ολόψυχα καλή επιτυχία σε ότι και αν κάνει, δίνοντας μας πάντα να ακούμε την μαγική του φωνή…

Γιάννης Βασιλειάδης

Παρακολουθήστε το ανέκδοτο τραγούδι της Κοινωνίας ο τελευταίος σε στίχους και μουσική Γιώργου Γερογιάννη...

Της κοινωνίας ο τελευταίος
Ανέκδοτο τραγούδι: Της κοινωνίας ο τελευταίος- μουσική/στίχοι: Γιώργος Γερογιάννης
Δημοσιεύτηκε από George Gerogiannis στις Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2016

Ημερομηνίες παραστάσεων:
Σάββατο 13 /2, Τετάρτη 17/2, Σάββατο 20/2, Τετάρτη 24/2, Σάββατο 27/2 & Τετάρτη 2/3 & ώρα 21:00
τιμή εισιτηρίου: 7€ & 5€ (ανέργων, φοιτητών/μαθητών)
πληροφορίες-κρατήσεις θέσεων: 6977 192779 & 6945 531392



Αποσπάσματα από κείμενα:
«Ερωτική τέχνη» Οβίδιος (μετάφραση Θεόδωρου Παπαγγελή)
«Τα αντίδοτα του έρωτα» Οβίδιος (μετάφραση Κατερίνας Μαγγανά)
«Ο αγαπημένος» Τζελαλαντίν Ρουμί (απόδοση Καδιώ Κολύμβα)
Από την ποίηση του Ρουμί (απόδοση Βίκου Ναχμία)
«Εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου»
Αντιγόνη του Σοφοκλή


Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Κώστας Καλύβας, Λίλα Κουτσοτόλη, Βιβή Μπάρκα, Σούλα Μπαχλάβα, Ιωάννα Μπόμπορη, Άντα Νίκα, Γεωργία Παπαδιώτη, Φαίδρα Τζιάλλα, Λαμπρινή Τζίμα

Επιλογή και επεξεργασία κειμένων: Λίλη Σακκά
Σκηνοθεσία - Επιμέλεια κίνησης: Λίλη Σακκά
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Παπαδιώτη
Μουσική προετοιμασία: Νίκος Ρώσσος
Ζωντανή μουσική: Δημήτρης Κατηνιώτης, Νίκος Ρώσσος
Ηχοληψία: Θοδωρής Τόλης
Φωτισμός: Art Audio – Βασίλης Μάρκου, Πάνος Παππάς
Σχεδιασμός αφίσας & προγράμματος: Μαριάννα Καββαδία
Φωτογραφίες: Σωκράτης Τσουμελέκας



Ars amatoria – Η τέχνη του έρωτα
Επτά γυναίκες σε μια συνάντηση μιλούν για τον έρωτα, περνώντας μέσα από όλες τις φάσεις του. Άλλες τον αντιμετωπίζουν σκληρά και άλλες ρομαντικά. Το έργο δεν έχει αρχή και μέση, όπως στον έρωτα στον οποίο τίποτα δεν είναι σταθερό και με σειρά. Μέσα από την διαδικασία, την συνειδητοποίηση, περνώντας από το χιούμορ στο σοβαρό, ακούγοντας την φωνή που μιλάει βαθειά μέσα τους, πετώντας τα περιττά, καταλήγουν στο τέλος, στην αγάπη για τον εραστή, το παιδί, τον πλησίον.
Αυτή είναι η δική μας οπτική. Ελπίζουμε όμως ότι ο κάθε θεατής θα αφήσει την φαντασία του ελεύθερη.

Η κινησιολογία του έργου στηρίχθηκε σε αυτοσχεδιασμούς.

Είναι γνωστό ότι η 89χρονη (γεννημένη το 1926)  ηθοποιός αντιμετωπίζει εδώ και κάποια χρόνια, προβλήματα υγείας. Πρόσφατα ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας Freddo αποκάλυψε πως και πάλι  νοσηλεύτηκε για τρεις μέρες σε ιδιωτική κλινική στον Πειραιά σε άσχημη κατάσταση.

Στο πλευρό της βρίσκονται νηχθιμερόν η ανιψιά της, αλλά και δύο κυρίες που τα τελευταία χρόνια τη φροντίζουν. «Η κατάστασή της είναι πολύ δύσκολη. Η Ειρήνη, αν και πριν από μερικούς μήνες είχε καταφέρει να επανέλθει και μπορούσε να περπατήσει στη γειτονιά της με θέα την Ακρόπολη -αυτό που έκανε εδώ και χρόνια, με συνοδεία πάντα-, πλέον είναι αδύνατον να το κάνει», λέει στην εφημερίδα «Freddo» άνθρωπος του στενού της περιβάλλοντος, ο οποίος προσθέτει: «Η Ειρήνη δεν μας αναγνωρίζει πλέον καθόλου και βρίσκεται συνεχώς στο κρεβάτι

Ο Γολγοθάς της ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν η κατάσταση της υγείας της άρχισε να χειροτερεύει. Η ηθοποιός νοσηλεύτηκε για τρεις μέρες σε ιδιωτική κλινική στον Πειραιά σε άσχημη κατάσταση. Ενα ακόμη πρόβλημα, αυτή τη φορά με το στομάχι της, ήταν η αφορμή για να μεταφερθεί εσπευσμένα στην κλινική. Η Ειρήνη Παππά ακολουθούσε μια θεραπεία και έπαιρνε φάρμακα, ενώ έπρεπε να τρώει συγκεκριμένες τροφές. Όμως εξαιτίας της συνολικά επιβαρυμένης υγείας της, ξεχνούσε πολλές φορές να τρώει τις ενδεδειγμένες τροφές. Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ της «Freddo», ύστερα από εξετάσεις, αλλά και μετά την αγωγή που ακολούθησε μέσα στην κλινική, η ηθοποιός μεταφέρθηκε στο σπίτι της, στου Φιλοπάππου.

Κοντά της είναι και οι φύλακες - αγγελοί της, ο Ολυμπιονίκης Ιωάννης Μελισσανίδης αλλά και ο αρχιμανδρίτης εκ Ρώμης, πατέρας Συμεών Κατσινάς, ο οποίος την επισκέπτεται πιστά κάθε δύο μήνες.

Οι δύσκολες στιγμές άρχισαν πριν από δύο χρόνια, όταν η ίδια αποφάσισε να απομονωθεί, καθώς η αξιοπρέπειά της δεν την άφησε να δείξει προς τα έξω όλα όσα βίωνε. Ο πρώτος που μίλησε για την κατάστασή της δημόσια είναι ο Γιώργος Λιάνης όταν, καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου, είχε αποκαλύψει: «Υπάρχει και μια μεγάλη Ελληνίδα που ζει και πάντα τη σκέφτομαι μαζί με τη Μελίνα, η Ειρήνη Παππά. Η Ειρήνη δεν ανέφερε σε καμία της συνέντευξη ότι αυτή έκανε κάτι. Καλή της ώρα, είναι στην Πλάκα τώρα και κάνει βόλτες στον πεζόδρομο. Της εύχομαι να είναι πάντα γερή, γιατί περνάει δύσκολα, αλλά έχει τόση μεγαλοπρέπεια... Οπως μεγαλοπρεπώς έζησε, έτσι και μεγαλοπρεπώς έχει αποσυρθεί. Κανένας δεν ξέρει τίποτα. Περνάει δύσκολα, είναι χτυπημένη πάρα πολύ σοβαρά στην υγεία της, αλλά με αδυσώπητη αξιοπρέπεια το αντιμετωπίζει. Την είδα χθες, μέχρι που με αναγνώρισε, μου είπε “Γιώργο” και έπεσε στην αγκαλιά μου. Eχει πρόβλημα μεγάλο, αλλά έχει κοντά της ανθρώπους που την αγαπάνε».

Πέθανε παραμονή Χριστουγέννων, ο ηθοποιός παρουσιαστής Ντάνος Λυγίζος. Όπως είχαμε διαβλασει πρόσφατα, ο αγαπημένος οικοδεσπότης της εκπομπής που γέμιζε με γέλιο τους τηλεθεατές, εδώ και λίγες μέρες νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική στα νότια προάστια και έδινε μάχη με ιδιαίτερα επιθετική ασθένεια. Τελικά δεν κέρδισε κι έφυγε από τη ζωή πριν από τα Χριστούγεννα.

O 76χρονος είχε εγκαταλείψει τη Στέγη Ηλικιωμένων -όπου έμενε με δική του πρωτοβουλία- και εισήχθη σε ιδιωτικό θεραπευτήριο με δύσπνοια.Η κατάσταση του ήταν  επιβαρυμένη και δεν σήκωνε δραστική φαρμακευτική θεραπεία η επεμβατική μέθοδο.

Ο ηθοποιός παντρεύτηκε δύο φορές στη ζωή του. Την πρώτη φορά με τη δημοσιογράφο Έλλη Ευαγγελίδου και τη δεύτερη με την Ντάντι Σαλιβέρου. Η κηδεία του θα γίνει στις αρχλες της επόμενης εβδομάδας.


O Αμερικανός σκηνοθέτης Στίβεν Σπίλμπεργκ θα ήθελε να σκηνοθετήσει το πέμπτο σίκουελ της ταινίας «Indiana Jones», προτού ο πρωταγωνιστής της, ο ηθοποιός Χάρισον Φορντ που ενσαρκώνει τον τολμηρό καθηγητή αρχαιολογίας, «κλείσει τα 80 του χρόνια», δήλωσε σήμερα ο ίδιος σε συνέντευξή του στο γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο RTL.
«Ελπίζω ότι θα μπορέσω να σκηνοθετήσω τον «Ιντιάνα Τζόουνς 5» προτού ο Χάρισον Φορντ πατήσει τα 80. Κι έπειτα κι εγώ δεν θα ξαναγίνω πιο νέος, πρέπει να το πούμε κι αυτό", υπογράμμισε ο Σπίλμπεργκ, που διανύει ήδη το 68ο έτος της ηλικίας του. Ο Χάρισον Φορντ, ο μεγάλος πρωταγωνιστής των ταινιών, είναι ήδη 73 ετών.
Ο Ιντιάνα Τζόουνς έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1981 με τους«Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού». Το τελευταίο σίκουελ, ο «Ιντιάνα Τζόουνς και το Κρυστάλλινο Κρανίο», προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2008.
Η τελευταία ταινία του διάσημου σκηνοθέτη «Η γέφυρα των κατασκόπων», ένα θρίλερ για τον Ψυχρό Πόλεμο, θα προβληθεί αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους της Γαλλίας.

Πηγή: newsit.gr


Πρόκειται για το πιο σημαντικό κειμήλιο του Αγίου Όρους μαζί με την εικόνα του «Άξιον Εστίν». 
Η Παναγία η Πορταΐτισσα των Ιβήρων και η ιστορία της έχει κάνει πολλούς να δακρύσουν αλλά και να πιστέψουν.
Αυτήν την μοναδική εικόνα προσκύνησε και ο Πατριάρχης της Ρωσίας κ. Κύριλλος, αποδίδοντας φόρο τιμής στην Κυρά του Άθωνα.


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ 

Σύμφωνα με την παράδοση αλλά και μαρτυρίες, η εικόνα ανήκε σε μια οικογένεια που ζούσε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας τον 8ο αιώνα. Το 829 μεσούσης της «εικονομαχίας» η γυναίκα πουν την είχε αναγκάστηκε να την ρίξει στην θάλασσα για να μην καταστραφεί από τους εικονομάχους. 
Επί 170 χρόνια η εικόνα ήταν χαμένη. Μέχρι το 1004. Τότε καλόγεροι της Μονής Ιβήρων είδαν στην θάλασσα ένα φως. Το φως αυτό ήταν ορατό κι από άλλες Μονές. 
Περίεργοι να δουν τι συμβαίνει στη θάλασσα πολλοί μοναχοί μπήκαν στις βάρκες και πήγαν προς το φως, όπου διέκριναν μια εικόνα. Όσο πλησίαζαν όμως η εικόνα απομακρυνόταν. Αδυνατώντας να την πλησιάσουν, επέστρεψαν στη Μονή Ιβήρων όπου προσευχήθηκαν. 
Η απάντηση του Θεού δόθηκε μέσω ενός ασκητή, του Γαβριήλ ο οποίος λένε πως άκουσε τη φωνή της Παναγίας να του δίνει συγκεκριμένες εντολές. 
«Πήγαινε στο Μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να τους δώσω την εικόνα μου. Μετά, βάδισε στη θάλασσα, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και πρόνοια που έχω στο Μοναστήρι σας.» Έτσι κι έγινε. 
Ο Γαβριήλ πήγε στη θάλασσα και η εικόνα τον πλησίασε. Επί τρία μερόνυχτα οι Μοναχοί έψαλλαν δοξολογίες προς την Παναγία για το Θαύμα, το οποίο όμως δεν είχε ολοκληρωθεί. 
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο καθολικό της Μονής Ιβήρων. Παραδόξως όμως χανόταν και εμφανιζόταν στην πόρτα της Μονής. 
Οι μοναχοί την επέστρεφαν στο καθολικό και η ιστορία επαναλαμβανόταν. 


Μέχρι που ο Γαβριήλ άκουσε ξανά τη φωνή της Παναγίας «Πες στον ηγούμενο να παύσετε να με πειράζετε, διότι δεν ήρθα στο Μοναστήρι για να με φυλάτε σεις, αλλά ήρθα για να γίνω εγώ φύλακας και φρουρός σας και σ' αυτήν και στην μέλλουσα ζωή. Και όσοι θα ζήσουν με ευλάβεια και φόβο Θεού και δεν αμελούν στην απόκτηση των αρετών, και τελειώσουν την πρόσκαιρη ζωή τους σ' αυτόν τον τόπο, ας έχουν θάρρος και να μη φοβούνται την κόλαση διότι αυτή τη χάρη ζήτησα από τον Θεό και Υιό μου και την πήρα. Ως επιβεβαίωση των λόγων μου σας δίνω αυτό το σημείο: Όσο βλέπετε την εικόνα μου στο Μοναστήρι σας, δεν θα λείψη απ' το Όρος τούτο η χάρις και το έλεος του Υιού μου και Θεού» (ε' 143).
Με εντολή του τότε Ηγουμένου, κτίστηκε ειδικό παρεκκλήσιο έξω από την πόρτα της Μονής και εκεί απέθεσαν την ιερή εικόνα. 

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ

Από το 1004 που βρέθηκε μέχρι σήμερα η εικόνα της Παναγίας δεν έχει βγεί ποτέ από το Άγιον Όρος. Ο θρύλος λέει πως όσο η εικόνα παραμένει στη θέση της το Άγιον Όρος θα είναι άτρωτο.
Άλλος θρύλος λέει πως όταν η εικόνα χαθεί θα είναι σημάδι ότι πλησιάζει η Δευτέρα Παρουσία.
Μάρτυρες των θαυμάτων της Παναγίας είναι τα δεκάδες πολύτιμα αφιερώματα. εγκόλπια αρχιερέων, μετάλλια πρωταθλητών και ολυμπιονικών αλλά και παράσημα ηρώων, κοσμούν το εικόνισμα Της. 
Για τους Αγιορείτες και ειδικότερα για τους Ιβηρίτες η Παναγία η Πορταΐτισσα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό εκκλησιαστικό κειμήλιο είναι η ζωντανή παρουσία της Θεοτόκου ανάμεσά τους. 

Ο ΑΓΙΟΣ… ΒΑΡΒΑΡΟΣ 

Όπως λένε οι Μοναχοί, την εποχή που στη Μεσόγειο δρούσαν πειρατικοί στόλοι, η Μονή των Ιβήρων έγινε στόχος του Άραβα πειρατή Ραχάι. Η παράδοση λέει πως όταν οι πειρατές πλησίασαν τη Μονή για να την λεηλατήσουν δεν τα κατάφεραν. 
Επιστρέφοντας στο πλοίο είπαν στον Ραχάι πως μια γυναίκα τους είχε εμποδίσει. Ο ίδιος δοκίμασε να δείξει στους άνδρες του πως όλα ήταν της φαντασίας τους. Φθάνοντας στη Μονή, είδε μπροστά του την εικόνα της Παναγίας. Τότε έβγαλε το ξίφος του και τη χτύπησε στο πρόσωπο. Παραδόξως το εικόνισμα άρχισε να αιμορραγεί στο σημείο που χτυπήθηκε. 
Το σημάδι στο εικόνισμα όπως και το αίμα που έχει ξεραθεί με τα χρόνια, φαίνονται
Τότε ο πειρατής, κατάλαβε πως δεν είχε να κάνει με κάτι άψυχο. Οι αγιορείτικες παραδόσεις τον θέλουν να μένει στη Μονή των Ιβήρων, όπου βαπτίστηκε Χριστιανός και έγινε μοναχός.
Του έδωσαν το όνομα Δαμασκηνός, αλλά εκείνος θέλοντας να ταπεινωθεί ζητούσε από τους ανθρώπους να τον φωνάζουν Βάρβαρο. Έζησε όλη του τη ζωή μπροστά από την εικόνα της Παναγίας.
Η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο, όχι όμως με το βαπτιστικό του όνομα αλλά ως «Άγιο Βάρβαρο». Γιορτάζει στις 15 Μαΐου




Πηγή: dogma.gr


Ο Μηνάς Χατζησάββας άφησε την τελευταία του πνοή τοβράδυ της Δευτέρας. 
Έπειτα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και έχοντας κλείσει μία εβδομάδα νοσηλείας στην Εντατική Μονάδα Θεραπείας του Ευαγγελισμού. Την είδηση του θανάτου του επιβεαίωσε και ο καλός του φίλος και δημοσιογράφος, Βασίλης Μπουζιώτης. 
Ήταν από τους ανθρώπους που τον ήξεραν καλά, τον αγαπούσαν και τον εκιμούσαν βαθιά. Η απώλεια τον βύθισε σε θλίψη και έγραψε μερικά λόγια αποχαιρετισμού στη σελίδα του στο facebook. 


Πηγή: tlife.gr

To ODC Ensemble του Βυρσοδεψείου από την Αθήνα παρουσίασε στην Όπερα Νοϊκέλν του Βερολίνου την περφόρμανς Re-Volt Athens. Μια ενδιαφέρουσα παράσταση γεμάτη ένταση.
Στη σκηνή της Όπερας του Νοϊκέλν στο Βερολίνο μια ελκυστική γυναίκα, μάλλον ξεναγός, με περίσσιο ναρκισσισμό μιλά στο κοινό για την Αθήνα σε άπταιστα αγγλικά. Με έναν ανέμελο, άνετο και ίσως λίγο αφελή κάποιες φορές τρόπο, παρουσιάζει το Σύνταγμα, την Ακρόπολη και άλλα αξιοθέατα της πρωτεύουσας.
Αναφέρεται στη ζωή των Αθηναίων δίνοντας την εντύπωση ότι όλα πάνε καλά. Υπάρχουν βέβαια και κάποια προβλήματα, αλλά όλα είναι υπό έλεγχο! Σε μια προσπάθεια να κερδίσει τη συμπάθεια των θεατών μεταφράζει μια σειρά από λέξεις από τα γερμανικά στα ελληνικά. Παράλληλα ακούγεται ελληνική μουσική αναγνωρίσιμη και στο εξωτερικό. Μια κάμερα παρακολουθεί συνεχώς κάθε κίνηση της ηθοποιού και την προβάλει ζωντανά στην οθόνη, προσπαθώντας, μάλλον, κατά αυτό τον τρόπο να αποφύγει την παρουσίαση εικόνων της ίδιας της Αθήνας.
Χωρίς διέξοδο
Σταδιακά όμως το σκηνικό αλλάζει, το ειδυλλιακό πρόσωπο της τουριστικής Αθήνας εξαφανίζεται. Τα πραγματικά προβλήματα για τα οποία γίνονταν σποραδικά κάποιοι υπαινιγμοί, αρχίζουν να επισκιάζουν τα δρώμενα στη σκηνή. Όλο και περισσότερο παρουσιάζεται μια Αθήνα-Μολώχ: Κυβερνήσεις που δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των πολιτών, άνθρωποι που δυσκολεύονται να επιβιώσουν, μια αστυνομία που απειλεί αντί να προστατεύει και η υποτιθέμενη αναβάθμιση περιοχών της Αθήνας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αντί να δώσει ανάσα στους κατοίκους της, αναγκάζει τους οικονομικά ασθενέστερους σε έξωση από τα σπίτια τους και την εγκατάσταση πιο ευκατάστατων.
Τα βίντεο που προβάλλονται από τον Παντελή Μάκκα και η μουσική του Τηλέμαχου Μούσα δημιουργούν μια εφιαλτική ατμόσφαιρα. Σε κάποια στιγμή, η ευχάριστη ξεναγός αποχωρεί από τη σκηνή και επανέρχεται ως μια άλλη Κάλι, η ινδή θεά του θανάτου και της καταστροφής. Ενώ η μουσική μοιάζει με ψυχεδελικό ροκ της δεκαετίας του ΄60 και στην οθόνη μηχανές κατεδαφίζουν τεράστια κτήρια, μια μαινόμενη ημίγυμνη θεά την οποία υποδύεται η εκπληκτική Ρόζα Προδρόμου, καταστρέφει τη μακέτα της Αθήνας που είναι απλωμένη πάνω σε ένα τραπέζι –ελλείψει αερόσφυρας- με ένα μίξερ χεριού.
Παραστάσεις μόνο στο εξωτερικό
Σκηνοθέτις αυτής της περφόρμανς που φέρει τον τίτλο Re-Volt Athens, είναι η Έλλη Παπακωνσταντίνου, καλλιτεχνική διευθύντρια του κέντρου ανάδειξης σύγχρονης τέχνης Βυρσοδεψείο στην Αθήνα. Πριν από το Βερολίνο, η περφόρμανς παρουσιάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στη Βαρκελώνη όπου είχε πρεμιέρα, ακολούθησε τον Σεπτέμβριο η Βιέννη και ο επόμενος σταθμός θα είναι το Ζάγκρεμπ ενώ γίνονται συζητήσεις για να ανεβεί στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Όπως εξηγεί η Έλλη Παπακωνσταντίνου, το Re-Volt Athens εξ αρχής προοριζόταν για ένα κοινό στο εξωτερικό: «Υπάρχει μια υπερπληθώρα πληροφόρησης για την Ελλάδα σε επίπεδο ποσοστών, αριθμών – νούμερα, νούμερα, νούμερα. Ο κόσμος στο εξωτερικό δεν γνωρίζει τίποτα για τον ανθρώπινο παράγοντα».
Ακριβώς αυτή η πτυχή ενδιαφέρει την εναλλακτική Όπερα του Νόικελν. Ήδη το 2012 είχε ανεβάσει την ελληνογερμανική παραγωγή «Yasou Aida» όπου ο τόπος του δράματος δεν είναι η Αίγυπτος, όπως στην Αίντα του Τζουζέπε Βέρντι, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη. Από εκείνη την εποχή το ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει έντονο. Επομένως, η επιλογή του Re-Volt Athens δεν ήταν τυχαία επισημαίνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Όπερας, Μπέρνχαρντ Γκλόκσιν.
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό δράμα, δηλαδή αυτό που επιβάλει η ΕΕ στην Ελλάδα και στου πολίτες της, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Είναι σημαντικό να το μνημονεύουμε. Στην Ελλάδα ενώ πολλοί άνθρωποι έχουν το αίσθημα ότι πολλά δεν πάνε καλά, δεν ξέρουν πως να τα αλλάξουν. Και αυτό το αίσθημα δυστυχίας και αδυναμίας μεταφέρει αυτή η παράσταση με πολύ έντονο τρόπο».
Εξωστρέφεια στην ελληνική τέχνη
Δεδομένου ότι αυτό το διάστημα έχουν δημιουργηθεί πολυάριθμες νέες θεατρικές ομάδες που ασχολούνται στις παραστάσεις τους με την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα ήταν ευχής έργο να περιόδευαν και άλλοι έλληνες καλλιτέχνες το εξωτερικό; Ναι, λέει η Έλλη Παπακωνσταντίνου, όμως...
«...είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μια εξωστρέφεια της ελληνικής τέχνης, να ταξιδέψουν οι παραστάσεις στο εξωτερικό. Δεν υπάρχουν οι δομές. Άρα, εμείς οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δημιουργούμε τις δομές. Ως χώρος Βυρσοδεψείο το παλεύουμε πολύ να συνεργαστούμε με ευρωπαϊκές πλατφόρμες. Συμμετέχουμε σε δύο ευρωπαϊκά δίκτυα χωρών».
Πάντως, το ενδιαφέρον στο Βερολίνο υπάρχει. Μια σειρά από θέατρα (πχ. η Σάουμπυνε, το Hau am Ufer) έχουν επανειλημμένως συνεργαστεί με έλληνες καλλιτέχνες. Η δε Όπερα του Νοϊκέλν έχει προχωρήσει αυτή τη συνεργασία και σε θεσμικό επίπεδο. Από το 2016 ξεκινά η συμφωνημένη στρατηγική συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή για πειραματικές παραγωγές μουσικού θεάτρου, όπερας και οπερέτας. Ερωτηθείς ο Μπέρνχαρντ Γκλόκσιν για το κίνητρο της συνεργασίας με τον καλλιτεχνικό κόσμο της Ελλάδας απαντά:
«Αισθανόμαστε μια δέσμευση επ΄ αυτού. Θέλουμε τα 'γερμανικά μας χρήματα΄ να τα διοχετεύσουμε σε ευφυείς και αξιόλογες συμπαραγωγές. Μας είναι σημαντικό να στηρίζουμε και να βοηθάμε εκεί όπου υπάρχει ανάγκη».


Πηγή: 
skai.gr

Στην τιμή ρεκόρ των 48,4 εκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ) πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Sotheby's στη Γενεύη, την Τετάρτη, το Blue Moon Diamond. Πρόκειται για ένα σπάνιο διαμάντι που ξεχωρίζει για το γαλάζιο του χρώμα.
Βάρους 12,03 καρατίων και σε σχήμα «μαξιλαριού», ο πολύτιμος λίθος διαθέτει το πιο φανταχτερό και ελκυστικό χρώμα για μπλε διαμάντι, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών.
Πριν την πώλησή του, η αξία του διαμαντιού, το οποίο μπορεί να φορεθεί και ως δαχτυλίδι, υπολογιζόταν μεταξύ 35 και 55 εκατομμυρίων δολαρίων.
Όσο για τον αγοραστή, κατάγεται από το Χονγκ Κονγκ και μετονόμασε το πολύτιμο λίθο σε «Blue Moon of Josephine», όπως ανέφερε ο πρόεδρος του τμήματος κοσμημάτων του οίκου Sotheby’s, Ντέιβιντ Μπένετ.
Ο ίδιος επεσήμανε ότι πρόκειται για τιμή ρεκόρ για κάθε είδους πολύτιμο λίθο, αλλά και ότι για πρώτη φορά κάποιος πληρώνει περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια δολάρια ανά καράτι.
Η σπάνια μπλε πέτρα ανακαλύφθηκε στο ορυχείο Cullinan της Νότιας Αφρικής τον Ιανουάριο του 2014. Σε δημοπρασία του οίκου Christie's την Τρίτη, ένα μεγάλο διαμάντι σπάνιας ροζ απόχρωσης πωλήθηκε αντί περίπου 28,5 εκατομμυρίων δολαρίων (26,5 εκατ. ευρώ), ποσό ρεκόρ για ροζ διαμάντι.
Σύμφωνα με το Reuters, δεν αποκλείεται πίσω από τα δύο διαμάντια να κρύβεται ο ίδιος αγοραστής

Πηγή: 
skai.gr

Πρόκειται για τη δεύτερη υψηλότερη τιμή πώλησης στην ιστορία των δημοπρασιών, πίσω από τις «Γυναίκες του Αλγερίου» του Πάμπλο Πικάσο.
Ένας από τους πιο σημαντικούς πίνακες του Αμεντέο Μοντιλιάνι, το γυμνό «Nu Couche»,  πωλήθηκε το βράδυ της Δευτέρας από τον οίκο Christie's έναντι 170,4 εκατομμυρίων δολαρίων, σημειώνοντας τη δεύτερη ψηλότερη τιμή έργου τέχνης σε δημοπρασία.
Το ρεκόρ ανήκει στον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο «Οι Γυναίκες του Αλγερίου», που τον Μάιο πωλήθηκε για 179,4 εκατομμύρια δολάρια.
Ο πλειστηριασμός στον οποίο συμμετείχαν επτά εκατομμυριούχοι, διήρκεσε μόλις εννέα λεπτά και τελικά το «Nu Couche» πωλήθηκε σε έναν Κινέζο του οποίου η ταυτότητα δεν έγινε γνωστή. 
Ο οίκος δημοπρασιών είχε αρχικά εκτιμήσει τον πίνακα στα 100 εκατομμύρια δολάρια.
Το έργο ανήκει σε μια σειρά με γυμνών, που ο Ιταλός δημιούργησε την εποχή που ζούσε στο Παρίσι. Στη μία και μοναδική έκθεση ζωγραφικής που διοργάνωσε στην γαλλική πρωτεύουσα ο Μοντιλιάνι, τα γυμνά του είχαν εξοργίσει μέρος του κοινού και είχε ζητηθεί η παρέμβαση της αστυνομίας για την απόσυρσή τους. 
Δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση του πίνακα, ο ήδη εξασθενημένος από τον αλκοολισμό Μοντιλιάνι , χτυπήθηκε από μηνιγγίτιδα και απεβίωσε σε ηλικία των 35 ετών.

Πηγή: 
skai.gr


Την πρώτη της παρουσία στον χώρο του τραγουδιού, πραγματοποίησε η πρεβεζάνα Νάντια Βέργου με το τραγούδι ''Δεν μου ανήκεις'' σε στίχους και μουσική του κερκυραίου μουσικού Νίκου Βλάχου.


Η Νάντια ασχολείται με την μουσική πολλά χρόνια και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να κυκλοφορήσει το πρώτο της τραγούδι, δείχνοντας ότι όποιος θέλει κάτι μπορεί να το πραγματοποιήσει αρκεί να το θέλει πραγματικά.


Η Νάντια Βέργου με τον στιχουργό του τραγουδιού
''Δεν μου ανήκεις'' Νίκο Βλάχο

Έτσι λοιπόν η συνεργασία της με τον Νίκο Βλάχο ιδρυτή της εταιρίας ‘’Κέρκυρα έχει ταλέντο’’ ξεκίνησε με την Νάντια να δίνει τον καλύτερο της εαυτό.
Τα γυρίσματα του video clip έγιναν στην Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα και Πρέβεζα, σε σκηνοθεσία του Νίκου Βλάχου και φωτογράφο τον Θωμά Τσακίρη.
Εμείς να ευχηθούμε στην Νάντια καλοτάξιδο το πρώτο της τραγούδι και καλή επιτυχία για την συνέχεια.


Γιάννης Βασιλειάδης


Με το σαιξπηρικό αριστούργημα του Verdi «Οθέλος» συνεχίζονται το Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015 στις 8 το βράδυ στο Πολιτιστικό Κέντρο Πρέβεζας οι αναμεταδόσεις από την Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. 
Η όπερα ακολουθεί την πλοκή του ομώνυμου δράματος του Σαίξπηρ, ο οποίος υπήρξε ο αγαπημένος ποιητής του μουσουργού. Το λιμπρέτο που έγραψε ο στενός συνεργάτης του Βέρντι, Αρίγκο Μπόιτο, περιγράφει βήμα προς βήμα τον καταποντισμό του ήρωα από την κορυφή της δόξας του στην κόλαση της αρρωστημένης του ζήλιας. Η δράση εκτυλίσσεται στην Κύπρο. Εκεί, διοικητής του νησιού είναι ο ηρωικός πολεμιστής Οθέλλος που έχει παντρευτεί την πανέμορφη πατρικία της Βενετίας, Δεισδαιμόνα. Ο Οθέλλος, δυνατός και κυρίαρχος άνδρας, το μόνο που δεν μπορεί να τιθασεύσει είναι ο ίδιος του ο εαυτός και τα ξεσπάσματά του. Σπρωγμένος από τον ραδιούργο και εκδικητικό σημαιοφόρο του, Ιάγο, θα αποδεχθεί, χωρίς να εξετάσει, τις ψευδείς κατηγορίες εναντίον της γυναίκας του, και πλημμυρισμένος από ζήλια, θα στραγγαλίσει την αθώα Δεισδαιμόνα, νομίζοντας ότι τον απατά Ήταν η προτελευταία όπερα του Βέρντι και από πολλούς θεωρείται ότι είναι η καλύτερη. Έκανε πρεμιέρα στη Σκάλα του Μιλάνου στις 5 Φεβρουαρίου 1887Η όπερα αυτή σε τέσσερις πράξεις, παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στο Live in HD. Η σκηνοθεσία είναι του Ελάια Μοσίνσκι και η διεύθυνση ορχήστρας του Yannick Nézet-Séguin. Στο ρόλο του ζηλιάρη Μαυριτανού της Βενετίας ο Aleksandrs Antonenko, Δυσδαιμόνα η Sonya Yoncheva, ενώ ο Željko Lučić υποδύεται τον Ιάγο. Οι ζωντανές προβολές από τη ΜΕΤ θα πραγματοποιούνται και αυτή τη χρονιά στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Πρέβεζας (πρώην Όαση), όπου υψηλής ποιότητας μηχανήματα «ταξιδεύουν» το κοινό στην Όπερα της Νέας Υόρκης, ενώ οι παραστάσεις, συνοδεύονται από υπότιτλους στα ελληνικά. Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ (και 4 ευρώ για μαθητές και φοιτητές). Περισσότερες πληροφορίες  από το Δημοτικό Ωδείο Πρέβεζας (στο τηλέφωνο 2682025320 και στο odioprev@otenet.gr)Διάρκεια περίπου 3 ώρες με ένα διάλειμμα.


Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, θα προχωρήσει στην κατασκευή δύο αντιγράφων στο πραγματικό του μέγεθος του αγάλματος της "Νίκης της Σαμοθράκης", με βάση την τρισδιάστατη ψηφιοποίηση που έκανε το Μουσείο του Λούβρου, όπου εκτίθεται.
Η κατασκευή θα στηριχθεί σε τρισδιάστατους εκτυπωτές και με βάση τα αρχεία 3D που θα της παραδοθούν, μετά την υπογραφή σχετικής συμφωνίας η οποία οριστικοποιήθηκε σήμερα ύστερα από επικοινωνία που είχε σήμερα με το θεματοφύλακα του αγάλματος, το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, ο περιφερειάρχης ΑΜ-Θ Γιώργος Παυλίδης.
Πρόθεση της διοίκησης της Περιφέρειας ΑΜ-Θ είναι τα δύο αγάλματα να τοποθετηθούν, το πρώτο σε συμφωνία με το Δήμο Σαμοθράκης στο φυσικό του χώρο στο νησί της Σαμοθράκης και το δεύτερο στην πόλη της Αλεξανδρούπολης σε συμφωνία με τον αντίστοιχο Δήμο.
Σε δήλωσή του αμέσως μετά την επίτευξη της συμφωνίας ο κ. Παυλίδης τόνισε: "Η Νίκη της Σαμοθράκης αποτελεί ένα κορυφαίο σύμβολο όχι μόνο για τη Σαμοθράκη, τον Έβρο, την Περιφέρειά μας αλλά και για όλη τη χώρα. Έχουμε σπουδαία πολιτισμική κληρονομιά με παγκόσμια ακτινοβολία και επιρροές την οποία οφείλουμε να αναδεικνύουμε σε όλο το μέγεθός της αλλά και να τη φέρουμε και σε επαφή με το φυσικό μας χώρο και τους συμπολίτες μας".


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανάγκασε την υφήλιο να υποκλιθεί στο ταλέντο της. 
Έκανε μια λαμπρή καριέρα, έγινε γνωστή σε κάθε γωνιά του πλανήτη και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε τραγουδίστρια της όπερας.
Η Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, όπως ήταν το πλήρες ελληνικό όνομά της, γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Ήταν κόρη του φαρμακοποιού Γεωργίου Καλογερόπουλου από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και της Ευαγγελίας (Λίτσας) Δημητριάδη από τη Στυλίδα Φθιώτιδος. Οι γονείς της είχαν μετακομίσει στην αμερικανική μεγαλούπολη προς αναζήτηση καλύτερη τύχης.
Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου-σολφέζ και σε ηλικία 11 ετών κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών. Το 1937 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της και τη μεγάλη αδελφή της στην Αθήνα, μετά το διαζύγιο των γονιών της και εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο, με δασκάλους τη Μαρία Τριβέλλα (τραγούδι), την Ήβη Πανά (πιάνο) και τον Γεώργιο Καρακαντά (μελοδραματική).
Ο πρώτος ρόλος της ήταν η «Σαντούτσα» στην όπερα του Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα», σε μία παράσταση των μαθητών του ωδείου. Το 1939 εγγράφηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη τραγουδιού της διάσημης Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ου αιώνα), κοντά στην οποία γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου.
Το 1940 προσλήφθηκε στη Λυρική Σκηνή του τότε Βασιλικού Θεάτρου και το 1941 πρωτοεμφανίστηκε ως «Βεατρίκη» στην οπερέτα Βοκκάκιος του Σουπέ. Στη συνέχεια και ως το 1945 πρωταγωνίστησε στην Τόσκα (1942, 1943), στον Κάμπο του Ντ' Αλμπέρ (1944, 1945), στην Καβαλερία Ρουστικάνα (1944), στον Πρωτομάστορα του Μανώλη Καλομοίρη (1944, το μόνο ελληνικό έργο που τραγούδησε), στον Φιντέλιο του Μπετόβεν (1944) και την οπερέτα Ο Ζητιάνος Φοιτητής του βιεννέζου συνθέτη Καρλ Μιλέκερ (1945).
Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη γενέτειρά της, όπου ζούσε ο πατέρας της, για να προωθήσει τη διεθνή της καριέρα, αλλάζοντας το επίθετό της σε Κάλλας. Παρότι έμεινε άνεργη έως το 1947, δεν το έβαλε κάτω και μετά από μία επιτυχημένη ακρόαση της ανέθεσαν να τραγουδήσει την «Τζιοκόντα» στην ομώνυμη όπερα του Αμίλκαρε Πονκιέλι στην Αρένα της Βερόνας, έναν από τους σπουδαιότερους λυρικούς χώρους της Ιταλίας. Αν και γλίστρησε στη γενική δοκιμή και στραμπούληξε τον αστράγαλό της, κατάφερε να κάνει με επιτυχία το πρώτο σημαντικό βήμα της σταδιοδρομίας της στις 2 Αυγούστου του 1947.
Μαέστρος της παράστασης ήταν ο διάσημος Τούλιο Σεραφίν, ο οποίος θαύμαζε τη φωνή της και έγινε δάσκαλός της, διευρύνοντας τους τεχνικούς και ερμηνευτικούς της ορίζοντες. Όμως, στη Βερόνα ζούσε και ο βιομήχανος Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, που τη λάτρεψε, όχι μόνο ως καλλιτέχνιδα, αλλά και ως γυναίκα. Έτσι, στις 21 Απρλίου του 1949, η Κάλλας τον παντρεύτηκε, παρότι είχε τα διπλά της χρόνια, ίσως για να αναπληρώσει συναισθηματικά την απουσία της πατρικής φιγούρας, όπως γράφτηκε.
Με τη βοήθεια του Μενεγκίνι η καριέρα της Κάλλας απογειώθηκε σε ρόλους δραματικής υψιφώνου και δραματικής κολορατούρα. Το 1951 εκπόρθησε και τη «Σκάλα» του Μιλάνου (άντρο της μεγάλης αντιπάλου της Ρενάτα Τεμπάλντι), με τους Σικελικούς Εσπερινούς του Βέρντι. Το 1954 η ευτραφής Κάλλας υποβλήθηκε σε διαιτητική θεραπεία για να χάσει κιλά και να μπορεί να ενσαρκώνει τους ρόλους της, όχι μόνο με τη φωνή της, αλλά και με το παρουσιαστικό της.
Μετά τη «Σκάλα» του Μιλάνου ήταν η σειρά της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) να υποκλιθεί στο φαινόμενο Μαρία Κάλλας το 1956. Η ελληνίδα ντίβα θα επιβάλλει πλήρως τους όρους της, αναγκάζοντας τον διευθυντή της Ράντολφ Μπινγκ όχι μόνο να της καταβάλλει το μεγαλύτερο ποσό που είχε πληρώσει ποτέ ο θίασος για καλλιτέχνη, αλλά και να δηλώσει ότι η πρώτη εμφάνιση της Κάλλας στη «ΜΕΤ» ήταν η πιο συναρπαστική βραδιά της ζωής του. Ο μύθος της είχε αρχίσει να δημιουργείται, βοηθούντος και του Τύπου.
Όμως, η εξαντλητική δίαιτα στην οποία είχε υποβληθεί και οι φωνητικοί ακροβατισμοί της (συχνά έφθανε στα όρια της φωνής της, ερμηνεύοντας εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους σε μία σεζόν ή και σε ένα ρεσιτάλ) είχαν επιπτώσεις στην ποιότητα της φωνής της, η οποία σταδιακά άρχισε να αδυνατίζει στις υψηλές νότες. Το καλοκαίρι του 1957 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και κυριολεκτικά αποθεώθηκε.
Από το 1958 άρχισε η καθοδική της πορεία. Τον Ιανουάριο στη Ρώμη αποχώρησε με την πρώτη πράξη της Νόρμας του Μπελίνι και αποδοκιμάστηκε από το κοινό και τον Μάιο η «Σκάλα» του Μιλάνου της διέκοψε το συμβόλαιο. Ο Τύπος άρχισε να της επιτίθεται και πολλοί βρήκαν την ευκαιρία που χρόνια ζητούσαν να χύσουν χολή στην Ελληνίδα θεά «αυτή την καλλιτέχνιδα δεύτερης κατηγορίας, που έγινε Ιταλίδα χάρη στον γάμο της, Μιλανέζα χάρη στον αδικαιολόγητο θαυμασμό μιας μερίδας του κοινού της Σκάλας, και διεθνής χάρη στην επικίνδυνη φιλία της με την Έλσα Μάξγουελ», σχολίασε με κακοήθεια η ιταλική εφημερίδα Il Giorno.
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τους Αλέξη Μινωτή και Γιάννη Τσαρούχη για μια νέα παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι στη νεότευκτη Όπερα του Ντάλας. Αυτή η παράσταση μεταφέρθηκε το 1959 στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και σ’ αυτή τη θριαμβευτική «πρεμιέρα» η Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής της.
Οι εμφανίσεις της από το 1960 άρχισαν να αραιώνουν. Το καλοκαίρι του 1960 τραγούδησε Νόρμα στην Επίδαυρο και τον επόμενο χρόνο στον ίδιο χώρο Μήδεια. Η παράσταση αυτή μεταφέρθηκε και στη Σκάλα του Μιλάνου την περίοδο 1961-1962. Παρ’ όλα αυτά, η σταδιοδρομία της στα ιταλικά θέατρα είχε τελειώσει οριστικά. Το 1962 τραγούδησε Όμπερον του Βέμπερ στο Λονδίνο και οι Τάιμς έγραψαν «Τώρα πια η φωνή της μπορεί να χαρακτηριστεί άσχημη και εκτός τόνου», όμως το κοινό συνέχισε να την αποθεώνει.
Το καλοκαίρι του 1964, σε μια έξοδό της από τον Σκορπιό, παρακολουθεί μαζί με τον Ωνάση μία μουσική εκδήλωση του φεστιβάλ της Λευκάδας και εκφράζει την επιθυμία να τραγουδήσει. Βρίσκεται ένα πιάνο κι ένας νεαρός πιανίστας (ο μετέπειτα συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας), και χωρίς πρόβα η Κάλλας τραγουδά την άρια της Σαντούτσα Voi lo sapete, o mamma («Εσείς το ξέρετε, μητέρα») από την Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι, που ήταν και ο πρώτος ρόλος της καριέρας της στην παράσταση του Εθνικού Ωδείου το 1937. Το 1965 αποσύρθηκε οριστικά από τις λυρικές παραστάσεις, παρά την εξαιρετική Τόσκα που τραγούδησε στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Το κύκνειο άσμα της ήταν η Νόρμα, που ανέβηκε στο Παρίσι, στις 29 Μαΐου του 1965. Στην τρίτη πράξη της όπερας του Μπελίνι κατέρρευσε επί σκηνής και μεταφέρθηκε λιπόθυμη στο καμαρίνι της.
Στη συνέχεια προσπαθεί να βάλει μια τάξη στα προσωπικά της. Ζητά διαζύγιο από τον σύζυγό της για να παντρευτεί τον Ωνάση, ο οποίος αρνείται να της το δώσει. Το 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι.
Πλέον, ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν, κάτι που τελικά δεν συμβαίνει, καθώς τον Ιούλιο του 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κένεντι, Τζακ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα, επανακάμπτοντας στην καλλιτεχνική δράση. Παίζει στην κινηματογραφική εκδοχή της Μήδειας του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Πιερ-Πάολο Παζολίνι (1969), ηχογραφεί δίσκους, διδάσκει όπερα στη μουσική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης και δίνει ρεσιτάλ με ένα παλιό της γνώριμο, τον ιταλό τενόρο Τζουζέπε Ντι Στέφανο, που κι αυτός αντιμετώπιζε φωνητικά προβλήματα. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαπόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Έκτοτε, η Μαρία Κάλλας κλείστηκε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και τον εαυτό της. Η μεγάλη ντίβα έφυγε από τη ζωή το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1977 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 54 ετών.


Πηγή: sansimera.gr


Πλέον τα ερωτήματα είναι δεκάδες και δεν αφορούν στο τι και το ποιος ήταν ο νεκρός του μνημείου στο λόφο Καστά της Αμφίπολης, αλλά και στο ποιοι και γιατί επιδιώκουν με μισές αλήθειες ή δια της αποφυγής διευκρινήσεων επιδιώκουν να προκαλέσουν σύγχυση...
Με δέος εδώ και μήνες παρακολουθούμε τις ανακαλύψεις στην Αμφίπολη, όμως οι καρδιές κυριολεκτικά έσπασαν όταν κυκλοφόρησε η πληροφορία πως εντοπίστηκαν τα οστά του ανθρώπου που ετάφη και τιμήθηκε με αυτό το μοναδικό από κάθε άποψη μνημείο...
Όμως εντοπίστηκαν τα οστά αυτού του νεκρού ή κάποιου άλλου; Τα οστά που εντοπίστηκαν ανήκουν στον νεκρό που τιμήθηκε με το μνημείο με τις Σφίγγες, τις λεγόμενες Καρυάτιδες και το ψηφιδωτό; Κάποιοι αρχαιολόγοι σημειώνουν κάποιες λέξεις που στους “κοινούς θνητούς”, στο ευρύ κοινό δηλαδή που δεν γνωρίζει την ορολογία, δεν λένε και πολλά. 
Τις λέξεις “μακεδονικός” και “κιβωτιόσχημος” που συνοδεύουν τη λέξη τάφος στις ανακοινώσεις γύρω από την Αμφίπολη.
Η ορολογία μιλά από μόνη της. Είναι άλλο πράγμα ο μακεδονικός τάφος και άλλο πράγμα ο κιβωτιόσχημος τάφος. Διαφορετικού τύπου ταφή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Δώστε προσοχή στην ανακοίνωση του υπουργείου την ημέρα που αποκαλύφθηκε ότι εντοπίστηκε ο σκελετός: 
“Σε βάθος 1,60μ. από τους σωζόμενους λίθους του δαπέδου, αποκαλύφθηκε μεγάλος κιβωτιόσχημος τάφος, κατασκευασμένος από πωρόλιθους” Δηλαδή κάτω από τον τάφο που μέχρι εκείνη τη στιγμή ανασκάπτονταν εντοπίστηκε άλλος τάφος, διαφορετικής τεχνοτροπίας σε βάθος λίγο πάνω από ενάμισι μέτρο. 
Στην ίδια την ανακοίνωση φαίνεται να γίνεται διαχωρισμός του ενός μνημείου από το άλλο καθώς γίνεται σαφής αναφορά σε τάφο και όχι για θέση ενταφιασμού ή χώρο εναπόθεσης οστών κλπ που να δείχνει ότι πρόκειται για το ίδιο μνημείο.
Όμως στην ίδια ανακοίνωση λίγο πιο κάτω το... μπέρδεμα συνεχίζεται:
“Πιθανότατα, πρόκειται για μνημείο αφηρωϊσμένου νεκρού, δηλαδή, θνητού στον οποίον αποδόθηκαν λατρευτικές τιμές από την κοινωνία της εποχής του. Ο νεκρός ήταν εξέχουσα προσωπικότητα, καθώς μόνον έτσι εξηγείται η κατασκευή αυτού του μοναδικού ταφικού συγκροτήματος.”
Ενώ γίνεται αναφορά σε άλλο τάφο, γίνεται ταυτόχρονα περιγραφή ενός αφηρωισμένου νεκρού... πιθανότατα βασισμένη στα ευρήματα του μακεδονικού τύπου τάφου και κάπως έτσι όλοι εύκολα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα οστά που εντοπίστηκαν στον κιβωτιόσχημο τάφο ανήκουν σε αφηρωισμένο νεκρό που τιμήθηκε με το μοναδικό μνημείο που εντοπίστηκε περίπου ενάμιση μέτρο ψηλότερα απ' τον τάφο όπου εντοπίστηκαν τα οστά. Η αρχαιολογική ομάδα στο λόφο Καστά σε παλιότερη ανακοίνωσή της έχει αποκαλύψει ότι έφτασε, σε ότι αφορά στον τάφο με τις Σφύγγες, τις Καρυάτιδες και το ψηφιδοτό ως τα θεμέλειά του:
“Αποκαλύφθηκε η θεμελίωση των πλαϊνών τοίχων. Η έδραση των τοίχων γίνεται επί τεχνητής επίχωσης, από καλά συμπυκνωμένο αμμοχάλικο με άργιλο, πάχους περίπου 0,40μ. Η επίχωση αυτή πατά πάνω στο φυσικό έδαφος του λόφου Καστά, το οποίο εμφανίζεται επιφανειακά ως εδαφοποιημένος-κερματισμένος σχιστόλιθος”
Η ανακοίνωση αυτή δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Στον τελευταίο θάλαμο, λίγο κάτω από το πάτωμα εντοπίστηκαν και τα θεμέλεια του τάφου. Εντοπίστηκε δηλαδή ο χώρος από τον οποίο οι αρχαίοι ξεκίνησαν να κατασκευάζουν (προς τα πάνω) τον περίλαμπρο τάφο. Από κει και κάτω ό,τι κι αν υπάρχει δεν μπορεί να έχει σχέση με το μνημείο. Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος για τον οποίο στην επόμενη ανακοίνωση οι αρχαιολόγοι μετά τον εντοπισμό των οστών μιλούν για “τάφο” και μάλιστα “κιβωτιόσχημο” θέλοντας προφανώς να ξεκαθαρίσουν ότι πρόκειται για διαφορετικό μνημείο. Άλλωστε όπως λένε αρχαιολόγοι με μεγάλη ανασκαφική εμπειρία λένε ότι είναι “νόμος” στην αρχαιολογία πως στον ίδιο χώρο μπορεί να συνυπάρχουν μνημεία ή γενικά ευρήματα που ανήκουν σε πολλές διαφορετικές χρονικές περιόδους σε διάφορα επίπεδα... Δηλαδή όσο προχωρά κανείς σε βάθος τόσο πιο βαθιά στο χρόνο προχωράει και κάπως έτσι αφήνουν να εννοηθεί πως ο σκελετός ανήκει σε νεκρό παλιότερης εποχής, που ετάφη σε μνημείο παλαιότερης τεχνοτροπίας για τον χώρο της Μακεδονίας.
Βέβαια οι αρχαιολόγοι έχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους τον άγραφο νόμο της αρχαιολογίας που λέει ότι το λογικό δεν είναι και το αληθινό. Ο κιβωτιόσχημος τάφος, τουλάχιστον απ' τις φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί, μοιάζει “κεντραρισμένος” ως προς τον θάλαμο που εντοπίστηκε από πάνω και αυτό δημιουργεί ερωτήματα... 
Ανοίγουν ωστόσο διάπλατα θέματα που πρέπει να απαντηθούν με ξεκάθαρο τρόπο και όχι μέσω ορολογίας... Εάν δηλαδή πρόκειται για δυο διαφορετικά μνημεία, αν ο σκελετός και ο κιβωτιόσχημος τάφος ανήκουν σε μια άλλη εποχή σε σχέση με το μνημείο που βρέθηκε στο λόφο Καστά...

Πηγή: newsit.gr
Από το Blogger.