Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Μπορεί να είναι μόλις 22 ετών ωστόσο το όνομα της Βολιώτισσας Νικολέττας Κανιάκα, που διαπρέπει στα γήπεδα της Βουλγαρίας να βρίσκεται αυτή την στιγμή στην λίστα πολλών ευρωπαϊκών συλλόγων από την Γερμανία, Ιταλία, Τουρκία, Κύπρο και Ελλάδα για την θέση της τερματοφύλακα.
Η 22χρονη Νικολέττα γεννημένη στις 16/03/1994 στον Βόλο ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τον αθλητισμό από την τρυφερή ηλικία των 7 ετών κάνοντας τα αγωνίσματα των 100μ. με εμπόδια και άλμα εις μήκος στον στίβο, έχοντας μάλιστα πολλές πανελλήνιες διακρίσεις σε αγώνες στους οποίους συμμετείχε.
Η αγάπη της για τον αθλητισμό φάνηκε από πολύ νωρίς και σε αυτή την επιθυμία της βρήκε συμπαραστάτες τους γονείς της οι οποίοι και την βοήθησαν στα πρώτα της βήματα.

Από τον στίβο στα γήπεδα του ποδοσφαίρου

Όταν η Νικολέττα βρίσκοντας στην ηλικία των 12 ετών, μαθήτρια της έκτης δημοτικού συμμετείχε στο σχολικό τουρνουά ποδοσφαίρου, δείχνοντας και σε αυτό το άθλημα το μεγάλο της ταλέντο.
Σε αυτό το τουρνουά την είδαν πολλοί προπονητές ποδοσφαίρου, οι οποίοι και την παρότρυναν να ασχοληθεί περισσότερο με την ''στρογγυλή θεά'', διακρίνοντας το μεγάλο της ταλέντο και σε αυτό το άθλημα.
Έτσι και έγινε με τη Νικολέττα να ξεκινάει δειλά-δειλά τα πρώτα της ποδοσφαιρικά βήματα στην ομάδα του Μαγνησιακού Βόλου και από εκεί στις ακαδημίες της ομάδας Βόλος 2004 του Ολυμπιακού Βόλου.

Με την ομάδα του Βόλος 2004
Με τα εθνικά χρώματα…

Το τεράστιο ταλέντο της 22χρονης Βολιώτισσας δεν άργησε να φανεί και στο ποδόσφαιρό και έτσι η κλήση της στην ομάδα κορασίδων και έπειτα νεανίδων δεν άργησε να γίνει με τη Νικολέττα να φοράει το εθνόσημο συμμετέχοντας ως βασική τερματοφύλακας σε πολλά παιχνίδια εντός, αλλά και εκτός Ελλάδας.
Uefa U17 championship Women 2010 Ρωσσία
Uefa U19 championship Women 2012 - Αυστρία
Uefa U19 championship Women 2013 Ουαλία

Ένα βήμα πριν την Ρώμα…

Με την σκληρή προπόνηση κάποια στιγμή έρχονται και οι επιβραβεύσεις. Το ίδιο έγινε και με την 22χρονη τερματοφύλακα, η οποία στην ηλικία των 17ετών δέχτηκε  επίσημη πρόταση από την γυναικεία ομάδα της Ρώμα Ιταλίας.
Κάποιοι Έλληνες παράγοντες του γυναικείου ποδοσφαίρου ωστόσο μπήκαν στη μέση και την εμπόδισαν να πάρει την μεταγραφή, η οποία μπορεί να της άλλαζε την ζωή…

Ποδόσφαιρο… ''η μεγάλη της αγάπη''…

Μπορεί να μην πήγε στην Ιταλία για να κάνει μία καριέρα που θα την ζήλευε ο οποιοσδήποτε, ωστόσο η Νικολέττα έχοντας ως μεγάλη της αγάπη το ποδόσφαιρο, αποφασίζει να μεταβεί για σπουδές στην γειτονική Βουλγαρία στο Πανεπιστήμιο και στον τομέα της προπονητικής στο γυναικείο ποδόσφαιρο.
Εκεί η Νικολέττα ξεκίνησε μία σπουδαία καριέρα αρχικά με την Olympia Sofias το 2012, όπου έμεινε για 1 σχεδόν χρόνια για να μεταπηδήσει στην συνέχεια στην ομάδα της NSA Sofias, όπου υπερασπίζεται τα δοκάρια της μέχρι και σήμερα, ως βασική τερματοφύλακας.


Σπουδαίες διακρίσεις και πρωταθλήματα…

Η συμμετοχή της Νικολέττας στην ομάδα της NSA Sofias της έδωσε την χαρά να σηκώσει μέχρι σήμερα 4 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα Βουλγαρίας, ενώ συμμετείχε και 3 χρονιές στο Champions League, γνωρίζοντας πολλές επιτυχίες.


Best goalkeeper...

Το ταλέντο της ελληνίδας τερματοφύλακα δεν άργησε να φανεί στην Βουλγαρία, για αυτό και το 2013, 2014 και 2015 ψηφίστηκε ως η καλύτερη τερματοφύλακας, παίρνοντας τον τίτλο της Best goalkeeper of the year.

Χορηγίες και δόξα…

Οι πολλές διακρίσεις της 22χρονης Βολιώτισσας ήταν η αιτία πολλές εταιρίες αθλητικών ειδών να ζητούν να διαφημίσει η ίδια τα προϊόντα τους,  δίνοντας της να δείξει και άλλες πτυχές του εαυτού της.

Προτάσεις από παντού…

Οι εξαιρετικές εμφανίσεις της 22χρονης πορτιέρο, οι διακρίσεις και οι συμμετοχή της με τα εθνικά μας χρώματα στάθηκαν ως αφορμή πολλοί κυνηγοί ταλέντων μεγάλων συλλόγων να την προσέξουν και αμέσως να της κάνουν προτάσεις, προκειμένου να την εντάξουν στον σύλλογό τους.
Οι προτάσεις είναι από ομάδες της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Τουρκίας, της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας, ωστόσο η Νικολέτα της σκέφτεται σοβαρά, αφού χρειάζεται έναν χρόνο ακόμη προκειμένου να ολοκληρώσεις τις σπουδές της στην Βουλγαρία.



Who is Who…


Ονοματέπωνυμο: Νικολέττα Κανιάκα
Ηλικία: 16/03/1994
Θέση: Τερματοφύλακας
Ύψος: 1,70
Βάρος: 58 Kg
Προηγούμενη ομάδα: Olympia Sofias (2012-2013)
Ομάδα: NSA Sofias (2013-





Ερωτήσεις στα γρήγορα…

- Πως σας αντιμετωπίζουν οι άντρες θεατές στο γήπεδο ή και εκτός;
Οι αντιδράσεις ποικίλουν, άλλοι ενθουσιάζονται και άλλοι σοκάρονται. Συνήθως ακολουθούν πολλές απορίες και άλλες φορές έχω παρατηρήσει πως μου κάνουν ερωτήσεις σχετικά με συστήματα και κανονισμούς για να διαπιστώσουν αν όντως έχω τις ίδιες γνώσεις πάνω στο θέμα. Το αστείο είναι, ότι τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται καν για άνδρες αθλητές του αγωνίσματος, παρά για άνδρες φιλάθλους, οι οποίοι όμως δεν παίζουν.






- Αγαπημένη σου ομάδα;
Barcelona-Αντρες, Worsburg- γυναίκες

- Αγαπημένος σου αθλητής/τρια;
Gianluigi Buffon, Nadine Angerer

- Με τι ασχολείσαι τον ελεύθερο σου χρόνο;
Εάν και είναι ελάχιστος αφιερώνω αρκετό χρόνο με το να παρακολουθώ συστήματα και προπονήσεις διαφόρων ομάδων επίσης μου αρέσει να ασχολούμαι με θέματα διατροφής και φυσικά λίγο χρόνο για να βλέπω τους φίλους μου!

- Τι μουσική ακούς;
Θα μπορούσα να πω ότι ακούω κάθε είδος μουσικής ανάλογα με την ψυχολογία μου και την ώρα της ημέρας.

- Αγαπημένος σου καλλιτέχνης;
Tim Booth

- Αγαπημένο σου τραγούδι;
James - getting away with it

- Αγαπημένο σου φαγητό;
Ψητά μανιτάρια

- Αγαπημένο σου χρώμα;
Μπλε

- Μίλησε μας για ένα όνειρό σου.
Είναι η ανάπτυξη και η αποδοχή του γυναικείου ποδοσφαίρου παγκοσμίως, είμαι γενικά αρκετά ευχαριστημένη με τα βήματα που γίνονται στην Ελλάδα και γενικότερα τα τελευταία χρόνια στον κόσμο αλλά κακά τα ψέματα ακόμα θέλει δουλειά. Η πίστη και η αγάπη προς το άθλημα πολλών ανθρώπων πιστεύω ότι με το πέρασμα των χρόνων ανταμείβεται…

- Πως περιμένεις το μέλλον σου;
Αρχικά η κατάκτηση του πτυχίου μου στην προπονητική ποδοσφαίρου και φυσικά ένας στόχος που πάντα είχα να γίνομαι συνεχώς καλύτερη σε ότι κάνω.


Γιάννης Βασιλειάδης

Μια πρώτη τάξεως δωρεάν διαφήμιση γίνεται στην Πρέβεζα μέσω του γνωστού Πρεβεζάνου Κομμωτή και όχι μόνο, Akis σε παγκοσμίου βεληνεκούς περιοδικό με την ονομασία ENVie.
Το εν λόγο περιοδικό έχει έδρα την Γαλλία και κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε οχτώ γλώσσες σε όλο τον κόσμο.  Αξίζει να τονίσουμε, ότι σε κάθε τεύχος επιλέγεται από το περιοδικό μία και μοναδική συνέντευξη, έτσι σ’αυτό το τεύχος,  την τιμητικής της μέσω του Πρεβεζάνου καλλιτέχνη, Κομμωτή, Φωτογράφου και MYA (make up artist) έχει η Πρέβεζα, αφού ο συνεντευξιαζόμενος, έκανε αναφορές στην πατρίδα του. 

Μπράβο Άκη !!!

Διαβάστε, μεταφρασμένη την συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρεβεζάνος Καλλιτέχνης, Akis στο γαλλικό περιοδικό.

EN Vie: Πότε ξεκίνησες την καριέρα σου; 
Άκης: Στην ηλικία των 14 ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφίας ,τώρα είμαι 42 χρονών, είμαι κομμωτής και ασχολούμαι επίσης με το styling και επαγγελματικό μακιγιάζ αλλά η φωτογραφία είναι το χόμπι μου από τότε που ήμουν παιδί και θα παραμείνει η «πρώτη αγάπη». 

EV: Από τη εμπνέεσαι; 
Α: Ζω σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό που ονομάζεται Μύτικας, κοντά στην Πρέβεζα, Ελλάδα. Ο τόπος που ζω είναι ευλογημένος. Εμπνέομαι από τα πάντα που μπορώ να βρω γύρω μου, από τους ανθρώπους τα τοπία: θάλασσα, βουνά, δάση αλλά και την ιστορία της χώρας μου, τα πάντα που μπορώ να μετατρέψω σε τέχνη. Στο συγκεκριμένο concept εμπνεύστηκα από την Ingrissena. Αυτη στέκεται σαν μια βασίλισσα της φυλής της , το κοστούμι συνθέτη μια επιβλητική γυναίκα περήφανη για τον εαυτό της αλλά ταυτόχρονα ήρεμη στο πνεύμα. 

EV: Πότε άρχισες να σκέφτεσαι ότι μπορούσατε να κάνετε τα πάντα για ένα shooting και δεν είστε μόνο ένας φωτογράφος ή μόνο make up artist; 
Α: Έχω εργαστεί σκληρά και έχω πάρει πολλά βραβεία στην μου χώρα και στο εξωτερικό, πρώτα ως φωτογράφος και ως κομμωτής. Κατά τη διάρκεια των ετών έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους έτσι είχα την ευκαιρία να κάνω πολλές συνεργασίες με κορυφαία μοντέλα στην Ελλάδα και πολλούς καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Πάντα ήθελα να συνεργάζομαι με άτομα που διεγείρουν τη φαντασία μου, και να με εμπνέουν για να δημιουργήσουν το σύνολο του έργου. Κάθε project ξεκινά πίσω από μια ομαδική συνεργασία : στο συγκεκριμένο project επικεντρώνομαι αρχικά στα μαλλιά, μακιγιάζ και styling για να δημιουργήσω την εικόνα που θέλω. Κάθε shooting αποκαλύπτει ένα έργο ενός ολοκληρωμένου καλλιτέχνη. 

EV: Πες μου για την καθημερινή ρουτίνα στη δουλειά. 
Α: Έχω κομμωτήριο στην Πρέβεζα, όπου εργάζομαι από Τρίτη έως Σάββατο. Ξοδεύω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου με την φωτογραφία, από Κυριακή έως Δευτέρα , Ποτέ δεν σταματώ να δημιουργώ! EV: Έχετε κάποια μούσα που συνεχώς να σε εμπνέει ; (όπως φίλοι, καλλιτέχνες, fashion icon ... κλπ) Α: Γοητεύομαι πάντα από τα μυθιστορήματα φαντασίας και της μαγείας, χαρακτήρες όπως οι αγγέλους και οι νεράιδες.... Σε όλες αυτές της ιστορίες εμπνέομαι από τους γονείς μου, γιατί τους βλέπω σαν μαγικά πλάσματα της φύσης. Το ξέρω αυτό μπορεί να ακούγεται ασυνήθιστο, αλλά είναι πραγματική πρόκληση να πάρει κανείς έμπνευση από αυτούς.Ζουν μια απλή ζωή, αλλά πλούσια σε αξίες.Αγαπώ τόσο πολύ και δυο εμπνέομαι μόνο κοιτώντας το χρώμα τον ματιών τους . Χάνομαι κάθε φορά που κοιτάζω το βαθύ πράσινο στα μάτια του πατέρα μου. Είναι αγρότης και το ύφος και ο τρόπο ζωής του, σε φέρνουν πολύ κοντά στη φύση. Η μητέρα μου έχει ένα καθαρό βλέμμα, τα μπλε μάτια της μπορουν να σε οδηγήσουν στον ουρανό ή μέσα στη θάλασσα. Είναι σαν άγγελος που ανοίγει τα φτερά της και σε ταξιδεύουν όπου θες .... 

EV: Ποιο μήνυμα θέλετε να πείτε στους ανθρώπους; 
Α: Σε όλα τα concept μου προσπαθώ πάντα να συλλάβω την ευτυχία και γαλήνη. Στόχος μου είναι να μοιραστώ με τον κόσμο ότι ο θυμός είναι άσχημο συναίσθημα δεν είναι το πάθος, λόγος για τον οποίο πρέπει να μας προκαλέσουν τον εαυτό τους να βρουν την ειρήνη. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν καλά στοιχεία μέσα τους απλά οι κατάστασης τις ζωής τους κάνουν να χτίζουν τοίχους .... , αν γκρεμίσουν αυτούς τους τοίχους και αφήσουν την ευαίσθητη πλευρά τους και θα είναι όλα υπέροχα γύρω μας. θα μπορούσε με διαφορετικό τρόπο να ήταν μια θαυμάσια επανάσταση που θα φέρει περισσότερα χαμόγελα παντού...!!!!

Δείτε τις φωτογραφίες οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο Γαλλικό περιοδικό






Η Αθανασία Τσουμελέκα θέλει να επιστρέψει στο Ρίο. Μετά από δώδεκα χρόνια με χρυσό μετάλλιο, με σκάνδαλο ντόπινγκ, με δύο παιδιά. Ένα διαφορετικό come-back με ένα διαφορετικό μήνυμα, που δεν έχει να κάνει με δικαίωση ή εξιλέωση, αλλά με μια γυναίκα που μπορεί να τα κάνει όλα.
Όταν τη βλέπεις, πρέπει να είσαι τυφλός για να μη διακρίνεις τη σπίθα που ακτινοβολεί το βλέμμα της. Στην πορεία της επικοινωνίας σου μαζί της, καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται για απλή σπίθα, αλλά για πυρκαγιά ολόκληρη. Η Αθανασία (δεν) είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Άλλωστε πως θα μπορούσε να είναι, όταν κατάφερε από το πουθενά να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, σε ένα άθλημα που στην αρχή δεν της έλεγε τίποτα, αλλά τελικά την κέρδισε εξ ολοκλήρου. Και όμως εκείνη θέλει να την θυμούνται ως ένα κανονικό πλάσμα, καθόλου μονοδιάστατο, πολύ επικοινωνιακό με χιλιάδες σχέδια στο μυαλό της, κανένα εκ των οποίων δεν αφορά πια τον πρωταθλητισμό.
Μπερδευτήκατε; Και εγώ στις πρώτες μου κουβέντες με την Αθανασία Τσουμελέκα, την χρυσή Ολυμπιονίκη στο Βάδην στους Ολυμπιακούς του 2004. Για άλλα πράγματα πήγα σε αυτή τη συνέντευξη και άλλα μου βγήκαν στην πορεία. Ενδιαφέροντα ή όχι θα το κρίνετε εσείς. Το σίγουρο είναι πως δεν γίνεται να πλήξεις αν την συναναστρέφεσαι. Δε σε αφήνει εκείνη, με την ενέργεια και το χαμόγελο της. "Ενέργεια και χαμόγελο, αυτό είναι το κλειδί για εμένα", σου λέει σε έναν επίλογο συνέντευξης, που είχε λίγο από όλα. Ναι, ρωτήσαμε και για το ντόπινγκ και τη δικαίωση από τα ελληνικά δικαστήρια χρόνια μετά. Μόνο που αν και εκεί πιστεύαμε πως θα βγάλουμε λαβράκι, αλλού ήταν το ζουμί. Στη στάση ζωής της, η οποία την βοήθησε να περάσει τόσο ανώδυνα εκείνη τη δύσκολη στιγμή, λες και επρόκειτο για ανέκδοτο.
Ομολογώ πως όσο μιλούσε σκεφτόμουν αν λέει αλήθεια σε όλα ή κάπου υποκρίνεται. Νομίζω πως μετά από περίπου μίας ώρας συζήτηση, πείστηκα για την αλήθεια της. Την εκφράζει όμως τόσο αφοπλιστικά, ωμά μερικές φορές, που σε παραξενεύει, σε κολλάει. Αφήνω τα κολλήματα μου και περνάω στην ουσία. Κυρίες και κύριοι, η Αθανασία Τσουμελέκα σε μία συνέντευξη (όχι) σαν τις άλλες. Και αυτό δεν οφείλεται στον δημοσιογράφο, αλλά στην πολυσχιδή προσωπικότητα της πρωταγωνίστριας μας.


Είχα χάσει την Αθανασία
-Γιατί βάδην; Πως κατάλαβες ότι ήσουν καλή;
"Ένα καλοκαίρι στο χωριό μου έκανα σκέιτ-μπορντ σε μία μεγάλη κατηφόρα και μετά στην ανηφόρα πίσω, ανέβηκα πολύ γρήγορα και μου είπε η αδερφή μου να πάω στον Μυλωνά (προπονητής σε αθλητικό σύλλογο στην Πρέβεζα) να κάνω βάδην. Ρώτησα «τι είναι αυτό»; Και τελικά έμαθα. Πήγαινα στο γήπεδο, έκανα και 600 μέτρα, ακόντιο, πήγα στο αθλητικό γυμνάσιο, ήμουν λίγο ατσούμπαλη στο σώμα και επειδή ήθελα να χάσω κάποια παραπανίσια κιλά ασχολήθηκα με τα αθλήματα αντοχής. Μία ημέρα ένα κορίτσι αρρώστησε και δεν μπορούσε να πάει στο τοπικό πρωτάθλημα να εκπροσωπήσει την ομάδα και είπα θα πάω εγώ. Πήγα και νίκησα την κούρσα στο βάδην. Μετά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα βγήκα δεύτερη και ύστερα άρχισαν οι συνεχείς αγώνες. Στην Ελλάδα δεν άρεσε σε κανέναν το βάδην, όμως όταν βγήκα στο εξωτερικό, είδα πως ήταν αρκετά διαδεδομένο. Και μου άρεσε να κάνω βάδην για ώρες, σκεφτόμουν διάφορα πράγματα, καθάριζε το μυαλό μου".
-Τώρα που σε πετυχαίνουμε;
"Είμαι σε αρκετά καλή φάση, στην καλύτερη της ζωής μου. Προπονούμαι κιόλας, πιστεύω τον Μάρτιο θα κατέβω σε αγώνες και θα πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Είμαι και νιώθω καλά τώρα, γιατί πέρασα και δύσκολες φάσεις στη ζωή μου"


-Θα μιλήσουμε για αυτές τις δύσκολες φάσεις; Έχει διακυμάνσεις η πορεία, η καριέρα σου. Σταμάτησες στο πικ της καριέρας σου, έκανες οικογένεια, μετά αποφάσισες να επιστρέψεις. Τι συνέβη;
"Εγώ μετά το πρώτο παιδί δεν ήθελα να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό και δεν είχε να κάνει με την υπόθεση του ντόπινγκ και άλλα γεγονότα. Ήταν συνειδητό να σταματήσω και να κάνω οικογένεια"
-Γιατί το αποφάσισες αυτό στην καλύτερη σου φάση;
"Γιατί όχι; Μα δεν ήθελα να είμαι μόνο αθλήτρια. Γενικά δεν ένιωθα ότι ήμουν μονόπλευρη ποτέ. Ήμουν και αθλήτρια και άλλα πράγματα, μόνο που όταν κάνεις πρωταθλητισμό απομονώνεσαι και εγώ είχα ξεχάσει να μιλάω".
-Τι εννοείς;
"Όπως το ακούς. Είχα σταματήσει να επικοινωνώ με τον κόσμο, με τους φίλους μου. Είμαι πολύ επικοινωνιακός άνθρωπος και λόγω προπονήσεων και αφοσίωσης στο βάδην, έπρεπε να απομονωθώ. Έφευγα εξωτερικό και έτσι είχα χάσει φίλους, ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ. Δε μπορούσα να διαβάζω βιβλία και επιστημονικά κείμενα που μου αρέσουν πολύ, έχανα πράγματα από την καθημερινή ζωή μου, αυτή που ζείτε όλοι εσείς (γέλια). Κάτι που το βρήκα μετά το παιδί, μετά την παύση από τον πρωταθλητισμό και δε θέλω να το χάσω με τίποτα. Έβαλα ένα τέλος τότε στον πρωταθλητισμό, όχι απλώς μία παρένθεση, αλλά τελικά ισχύει αυτό που λένε "ποτέ μη λες ποτέ".
Μου αρέσει να αλλάζω τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο"
-Στο διάστημα αυτό βγαίνει και το ντόπινγκ, πως πέρασαν τα χρόνια από τον Ιανουάριο του 2009 έως σήμερα;
"Πέρασαν και περνάνε εκπληκτικά".
-Όντως;
"Ναι, ότι συμβαίνει το παίρνω για καλό. Η παύση τότε μου έδωσε τη δυνατότητα να βρω τα άλλα ταλέντα μου, δεξιότητες που κάθε άνθρωπος έχει και δε μπορεί να τα ανακαλύψει αν δεν ψάξει βαθιά μέσα στον εαυτό του".
-Όπως
"Με τόσο έντονες στιγμές και συγκινήσεις που είχα ζήσει, έψαχνα να βρω κάτι αντίστοιχα δυνατό, να με γεμίζει, να φέρνει ένα αποτέλεσμα. Βρήκα λοιπόν κάτι τότε που με εξιτάρει ακόμη και το αγαπάω ακόμη. Να αλλάζω προς το καλύτερο τη ζωή των ανθρώπων. Πως; Με το να τους μυώ στον αθλητισμό. Αυτό γίνεται με επικοινωνία, με επεξήγηση γιατί πρέπει να αθληθούν και μετά αυτό να γίνει το χόμπι τους. Ένα χόμπι, μία συνήθεια που θα τους αλλάζει όλη τη διάθεση. Και δεν εννοώ να αλλάξουν μόνο το σώμα τους, αλλά τα πάντα. Νοοτροπία, ψυχολογία, κοινωνικότητα. Αν και αφοσιώθηκα σε ατομικό άθλημα, μου αρέσει η ομαδικότητα. Το δούλεψα πολύ όμως για να φτάσω ως εδώ, που επηρεάζω εγώ ανθρώπους να βγουν από το καβούκι τους και να γνωρίζουν τη μαγεία της άθλησης και της κοινωνικοποίησης. Μετά τον πρωταθλητισμό, που ήταν δύσκολο να εκφραστώ, να μιλήσω τη γλώσσα μου".



-Δηλαδή;
"Φοβόμουν πως θα κάνω λάθη στην έκφραση, στα ελληνικά μου, γιατί δε μιλούσα καθόλου πριν, είχα απομονωθεί πάρα πολύ. Και αυτό που έκανα ήταν να ασχοληθώ με πράγματα που παλιότερα, προ 2008, σιχαινόμουν. Για παράδειγμα σιχαινόμουν το χορό και πήγα έμαθα αερόμπικ, επίτηδες για να μπορώ να βγαίνω μπροστά και να λέω στον κόσμο πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Ακόμη και πράγματα που μας φαίνονται δύσκολα, που δεν μας ενδιέφεραν παλαιότερα. Τώρα έφτασα εδώ, να πείθω τους ανθρώπους ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους".
Τώρα δε με ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός, κάνω εργασιακό αθλητισμό
-Και αφού το έκανες αυτό, τότε γιατί γύρισες πάλι να κάνεις βάδην και να κατέβεις στους Ολυμπιακούς;
"Αυτό προέκυψε από τη νέα ζωή μου. Έμαθα τι θα πει εργασιακός αθλητισμός. Μέχρι πριν λίγα χρόνια εγώ ήξερα τι σημαίνει πρωταθλητισμός. Απόλυτη αφοσίωση και τίποτα άλλο. Τώρα όπως χιλιάδες κόσμου, τρέχω όλη μέρα με την οικογένεια μου, τα παιδιά μου, τη δουλειά μου στο γυμναστήριο και όχι μόνο και παράλληλα ψάχνω και βρίσκω χρόνο στο 24ωρο για να προπονηθώ. Τώρα λοιπόν γυμνάζομαι 4 φορές την εβδομάδα, όχι πρωί-βράδυ όπως γυμναζόμουν τότε. Το επίπεδο μου δεν είναι βέβαια να πάρω μετάλλιο στους Ολυμπιακούς πια, μπορώ όμως να πάω και να συμμετάσχω με αξιοπρέπεια".
-Μπορείς να πιάσεις το όριο με αυτόν τον τρόπο ζωής;
"Πιστεύω πως ναι. Τώρα έχουν αλλάξει οι στόχοι μου. Το 2004 ήθελα να πάρω μετάλλιο. Και πήρα το χρυσό. Δε με ήξερε κανείς όμως μέχρι να φτάσω στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, έτσι δε μπορούσα να εμπνεύσω νέα παιδιά να μπουν στον αθλητισμό. Τώρα που με ξέρουν περισσότεροι, μπορώ να εμπνεύσω περισσότερο κόσμο, ότι όλα γίνονται και μάλιστα με επιτυχία".
-Καμία σχέση η Αθανασία του 2004 με τη σημερινή;
"Ακριβώς".
-Πως έγινε αυτό;
"Κοίτα ήταν λίγο δύσκολο σε μερικά πράγματα. Δηλαδή έκανα κάποιους μαραθωνίους όλο αυτό το διάστημα της αποχής από τον πρωταθλητισμό και έτρεχα πιο αργά από ότι βάδιζα. Και λέω "πως γίνεται αυτό"; Μου ήταν δύσκολο να το αποδεχθώ και να το καταλάβω. Αυτή τη στιγμή έφτασα στο σημείο που μπορώ να σου πως δε με ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός. Και ούτε με ενδιαφέρει τα παιδιά μου να κάνουν πρωταθλητισμό. Μεγάλωσα πια, είμαι στα 34 και είμαι υπερήφανη γιατί θεωρώ πως εξελίχθηκα και δεν έμεινα στάσιμη. Μου αρέσει η ζωή μου, η οικογένεια μου, μου αρέσουν όλα όσα στερήθηκα με το σκληρό πρόγραμμα του πρωταθλητισμού".
-Μου αρέσει πως θέλεις να περάσεις μηνύματα. Πολύς κόσμος ίσως δεν ξέρει τη νέα ζωή σου.
"Κοίτα, δεν απαξιώνω κάποιον που συνεχίζει να κάνει πρωταθλητισμό και αγαπάει μόνο αυτό. Απλώς εγώ περνάω το μήνυμα πως ο αθλητής μπορεί να κάνει και άλλα πράγματα, δεν είναι μονοδιάστατος. Για να φτάσεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου προκειμένου να πάρεις χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς, σημαίνει πως μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα".

Το ντόπινγκ και η ακύρωση στο Παγκόσμιο

-Στην προετοιμασία για το 2004 ήσουν μια Αθανασία που ξυπνούσες και προετοιμαζόσουν με άγχος;
"Όχι, μετά το 2004 προέκυψε αυτό. Ξυπνούσα και κοιμόμουν με το άγχος της επιτυχίας και αυτό δε μου άρεσε καθόλου. Δεν το χαιρόμουν καθόλου. Όλο ένιωθα πως πρέπει να αποδεικνύω πράγματα. Δε μου αρέσει να ζω με το άγχος, ξέρω πως είναι σχεδόν αναπόφευκτο, αλλά δεν σε βοηθάει σε κάτι το άγχος. Ούτε στις επιδόσεις, ούτε στις προπονήσεις. Και τι έγινε αν βγεις τρίτος, πέμπτος, δέκατος αντί για πρώτος".
-Δεν έγινε τίποτα; Εσύ που σήκωσες ένα ολόκληρο έθνος στις πλάτες σου με την επιτυχία σου το λες;
"Κοίτα είμαι πολύ περήφανη που συνέβη αυτό και που σήκωσα την ελληνική σημαία στο ψηλότερο σημείο της. Και μάλιστα όχι μία φορά. Ακόμη και τώρα που ακούω τον Εθνικό Ύμνο συγκινούμαι. Είμαι πολύ Ελληνίδα. Το άγχος όμως είναι πολύ μεγάλο και νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να το αποβάλλεις από πάνω σου".
-Η χειρότερη στιγμή σου αθλητικά ήταν η ιστορία του ντόπινγκ;
"Μμμ (σκέφτεται λίγο) και ναι και όχι. Δεν ξέρω. Ίσως στη ζυγαριά να ήταν χειρότερη η ακύρωση μου το 2005 από το παγκόσμιο πρωτάθλημα".


-Η οποία ήταν άδικη;
"Τα έχω πει όλα στο δικαστήριο που έγινε... (γέλια)".
-Θεωρείς ότι μας κυνήγησαν ως χώρα εκείνα τα χρόνια;
"Θα πω κάτι και θα το κλείσουμε εδώ. Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός. Όλη η κρίση που υπάρχει στην Ελλάδα τώρα ξεκίνησε από τον αθλητισμό".
-Τι εννοείς;
"Πότε ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα στον αθλητισμό";
-Το 2009;
"Όχι, το 2004. Πολύ κυνηγητό μας έκαναν. Και δε μιλάω προσωπικά, αλλά συνολικά".
-Μα εκείνη η χρονιά ήταν παραδεισένια Αθανασία...
"Όχι δεν ήταν παραδεισένια, σου θυμίζω Κεντέρη-Θάνου τι είχε γίνει. Καθόλου παραδεισένια. Υπήρχε μεγάλο μένος κατά της Ελλάδας, κυνηγούσαν πολλούς δικούς μας αθλητές. Ενοχλούσε πως είμαστε μία τόση δα κουκίδα και βγάζαμε τόσους πολλούς καλούς αθλητές με διακρίσεις. Σου λέω τα είχα πει τότε στο δικαστήριο, μη με γυρίζεις πίσω".
-Με νοιάζει να μάθω την ψυχοσύνθεση σου, εκείνη τη δύσκολη περίοδο. Πως τα βίωσες όλα αυτά, ως τη δικαίωση για εσένα αρχές του 2014 από τα ελληνικά δικαστήρια;
"Ήταν δύσκολη στιγμή, αλλά πιο δύσκολη ήταν η ακύρωση του 2005. Απόλυτα άδικη. Εκεί έκλαψα πολύ, στεναχωρήθηκα πολύ και δεν σου κρύβω πως παραξενεύτηκα και άρχισα να καταλαβαίνω πως μας κυνηγάνε. Είναι μία χρονιά μετά το χρυσό του 2004, πάω ξανά για μετάλλιο, εγώ δεν είχα χορηγούς να με στηρίζουν, οπότε ήταν αναμενόμενο να γίνει ότι έγινε. Και δεν είναι τυχαίο που όλα τα "περίεργα γεγονότα" συμβαίνουν σε παγκόσμια πρωταθλήματα και σπανίως στους Ολυμπιακούς. Κάτι λέει και αυτό. Είχα προετοιμαστεί πολύ καλά και με "πόνεσε" αυτή η ακύρωση-αδικία.
Όταν έσκασε το ντόπινγκ, με πήρε ο άντρας και προπονητής μου και μου είπε "Αθανασία, το δεύτερο δείγμα βρέθηκε θετικό". Και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Γελούσα θυμάμαι, γιατί ήξερα πως δεν είναι αλήθεια, άσε που ήμουν ήδη έγκυος και το πήρα τελείως αστεία κατά κάποιον τρόπο. Σαν ανέκδοτο. Είπα έτσι και αλλιώς 2 χρόνια θα μείνω εκτός δράσης λόγω εγκυμοσύνης, περίπου τόσο ήταν και η τιμωρία".
-Δεν ήταν μία σπίλωση για εσένα, από τη στιγμή που όπως λες δεν είχες πάρει κάποια ουσία;
"Είχα φύγει από τον πρωταθλητισμό τότε. Το ότι μπήκα στη διαδικασία να έχω δικαστήρια, να έχω απολογίες, δε μου ήταν καθόλου ευχάριστο. Να απολογούμαι γιατί; Αθλητικά πάντως δεν έχασα κάτι. Αυτό που  με χάλασε ήταν η αμφισβήτηση που υπήρχε στην Ελλάδα γύρω από το όνομα μου".


-Υπήρχε;
"Ναι, υπήρχε. Φυσικά. Ξέρεις όμως πόσο καλό μου έκανε και αυτό τελικά; Ξεκαθάρισε το τοπίο των φίλων και των «φίλων» γύρω από εμένα. Από το 2004 και μετά πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν γύρω μου. Μετά το ντόπινγκ έγινε μεγάλο ξεκαθάρισμα. Άρα γιατί να μην το περάσω και αυτό το θέμα για καλό; Μετά την δικαίωση και το δικαστήριο , με ομόφωνη απόφαση, είδα πάλι ανθρώπους να με πλησιάζουν. Εγώ είπα όμως πως δεν θα κάνω το ίδιο λάθος ξανά. Θα μείνω με τους ανθρώπους που ήταν κοντά μου και με εμπιστεύτηκαν προ της δικαίωσης. Το γυμναστήριο που βρισκόμαστε εδώ, ήταν από τα γυμναστήρια που με πήραν τηλέφωνο για συνεργασία το διάστημα με το ντόπινγκ. Τότε ξεκίνησε η συνεργασία πριν δικαιωθώ".
-Σε απασχολεί να περάσεις και ένα μήνυμα ότι "εγώ είμαι εδώ και συνεχίζω παρά τα όσα έγιναν και κατηγορήθηκα";
"Όχι αυτό δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει μόνο να πηγαίνουν οι γονείς τα παιδάκια τους από μικρά στο στίβο, γιατί θα πάρουν τις βάσεις να κάνουν οτιδήποτε μετά. Ο στίβος και η ενόργανη".
Στόχος να φύγω από την Αθήνα
-Φιλίες από το χώρο έχεις κάνει;
"Όχι δεν έχω. Γνωστούς πολλούς, φίλους όχι".
-Μετάνιωσες που ασχολήθηκες με τον πρωταθλητισμό. Κάτι τέτοιο καταλαβαίνω.
"Όχι καθόλου. Έχω ωριμάσει πολύ μέσα από τον πρωταθλητισμό, ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα όλο αυτό. Τώρα είμαι καλά και περνάω την καλύτερη περίοδο της ζωής μου γιατί έχω πάρει εφόδια μέσα από τον πρωταθλητισμό".
-Σχέδια κάνεις;
"Όλο σχέδια κάνω ρε γαμώτο (γελάει). Είμαι σε μία διαρκή ανησυχία. Θεωρώ πως παραμένεις μικρός, όταν κάνεις σχέδια και έχεις όνειρα. Θέλω να συνεχίσω να σχεδιάζω".
-Αυτό δεν είναι δύσκολο στην Ελλάδα του σήμερα;
"Μα δε μιλάω μόνο για επαγγελματικά σχέδια. Πολύ καλό σχέδιο είναι να μπορέσεις να φύγεις από την Αθήνα και να πας να μείνεις στην επαρχία. Είναι ένας στόχος, όπως στόχος είναι να μη δουλεύουμε όλη μέρα, να απολαμβάνουμε τη ζωή μας. Κάθε χρόνο προσπαθώ να μη δουλεύω όλη μέρα, αλλά να βρίσκω περισσότερο χρόνο για τα παιδιά μου, την Αθανασία..."
-Πως θα ήθελες να σε θυμούνται πολλά χρόνια μετά;
"Όχι μόνο ως αθλήτρια. Θα ήθελα να με θυμούνται ως όλα. Και αθλήτρια και μαμά και εργαζόμενη".
-Από ποιους ανθρώπους πήρες πολλά πράγματα;
"Από τους γονείς μου και τον σύζυγο και προπονητή μου. Από τους γονείς μου μεταξύ πολλών άλλων πήρα την αυτοπεποίθηση που έχω. Πιστεύω πολύ σε εμένα και οφείλεται στο πως μεγάλωσα. Ο Νίκος (σσ. Σύζυγος και προπονητής) με βοήθησε πολύ, ήταν δάσκαλος για εμένα".

***Ευχαριστούμε το γυμναστήριο Holmes στη Γλυφάδα για τη φιλοξενία. Εκεί θα βρίσκετε την Αθανασία, τις ώρες που δεν βρίσκεται με την οικογένεια της. Εργάζεται καιρό προσπαθώντας να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων.

Πηγή: sport24.gr


Έχουν περάσει 11 χρόνια από μία στιγμή που σημάδεψε τη ζωή σας. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω τι θυμάστε από εκείνο το χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα;
«Εκτός του ότι μεγαλώνω και συγκινούμαι ενώ τότε δεν με ένοιαζε (σσ. γελάει); Θυμάμαι το βουητό του κόσμου όταν μπήκα στο Στάδιο, το άγχος πριν τον αγώνα, τη συγκίνηση στην ανάκρουση του Εθνικού ύμνου και το γεγονός ότι μετά τον τερματισμό έψαχνα σημαία για να πανηγυρίσω!»
Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι σας οδήγησε σε αυτή την τόσο μεγάλη επιτυχία;
«Γενικά για να ανταγωνιστείς για τις πρώτες θέσεις, για να κάνεις πρωταθλητισμό σ’ αυτό το επίπεδο χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά και προπόνηση. Περίμενα ότι θα είμαι στο βάθρο γιατί και την προηγούμενη χρονιά ήμουν στα μετάλλια και περίμενα τους αγώνες πως και πως. Όμως για την πρώτη θέση πιστεύω πως βασικοί παράγοντες ήταν το πείσμα και το γεγονός ότι οι αγώνες διεξάγονταν στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι αν ο αγώνας δεν γινόταν εδώ θα είχα βγει δεύτερη, επειδή η παρουσία του κόσμου που σε υποστηρίζει σε ντοπάρει και σε σπρώχνει να μην τα παρατήσεις».
Μετά την απόφασή σας να αποσυρθείτε παραμείνατε πάντως κοντά στο τρέξιμο και τον αθλητισμό κάτι που κάνετε μέχρι τώρα. Ποιο είναι το κίνητρο σας να συνεχίζετε μέχρι σήμερα;
«Το κίνητρό μου είναι αυτό που κάνει όλο και περισσότερους να αθλούνται στην Ελλάδα. Η άσκηση είναι η χαρά μου. Είναι ψυχολογική ανάταση, είναι αγχολυτικό. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό όμως δεν είναι. Ειλικρινά δεν είμαι το ίδιο χαρούμενη αν δεν αθληθώ. Προσπαθώ να το μεταδίδω αυτό και σε άλλους ανθρώπους και μακάρι να μπορούσα να τους πείσω όλους και να τους παρακινήσω να ασκούνται. Με την άθληση όλα γίνονται πιο εύκολα, πιο αυτόματα, πιο χαρούμενα».
Τι συμβουλές θα δίνατε σε όσους ξεκινούν τώρα να τρέχουν;
«Θα τους έλεγα να μην ξεκινήσουν με καθημερινό τρέξιμο, τουλάχιστον στην αρχή. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις προσμονή για την επόμενη φορά που θα βγεις να τρέξεις. Η καθημερινότητα μπορεί να φέρει κορεσμό, κούραση, ρουτίνα. Καλό είναι να ξεκινήσουν τρέχοντας δυο-τρεις φορές την εβδομάδα, για να περιμένουν πως και πως την επόμενη. Ούτως ή άλλως, για τους περισσότερους η καθημερινότητα είναι γεμάτη με τη δουλειά, την οικογένεια και πολλά άλλα. Στη συνέχεια σταδιακά μπορούν να μπουν σε ένα πρόγραμμα και να το εφαρμόζουν με πείσμα. Όχι υπερβολές λοιπόν».
Σε λίγες ημέρες θα τρέξετε και εσείς στο Spetses Mini Marathon. Πόσο σημαντικό είναι να τρέχεις σε μία τόσο όμορφη διαδρομή;
«Στις Σπέτσες τρέχω πάντα με την ομάδα μου, είτε τα 5 είτε τα 25 χιλιόμετρα. Τρέχουμε μαζί γιατί ο στόχος είναι να περνάει καλά η ομάδα. Ανάλογα με το group τους ακολουθώ και στο τέλος είτε μένω πίσω με τον τελευταίο μέχρι τον τερματισμό, είτε φεύγω μπροστά με τον πρώτο. Θέλω να βλέπω χαρούμενα πρόσωπα στον τερματισμό, αυτή είναι η ανταμοιβή μου».
Για εσάς δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμμετάσχετε σε αυτό τον αγώνα. Τι τον κάνει τόσο ξεχωριστό και αυξάνονται συνεχώς οι συμμετοχές;
«Η Μαρίνα Κουταρέλλη και η Οργανωτική Επιτροπή κάνουν πολύ καλή δουλειά. Όση επιτυχία και να έχουν κάθε χρόνο δεν το αφήνουν ποτέ πίσω και πάντα παρουσιάζουν κάτι καινούργιο. Θα μπορούσαν να μείνουν στην επιτυχία και ο αγώνας να «τρέχει» στον αυτόματο. Πάντα όμως το εμπλουτίζουν με κάτι νέο και ωραίο κάθε χρόνο και έτσι έρχεται όλο και περισσότερος κόσμος και περισσότεροι αθλητές».
Θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα σε όσους ετοιμάζονται να βρεθούν στις Σπέτσες στις 9-11/10;

«Να έρθουν με τις οικογένειές τους και με τους φίλους τους και να το απολαύσουν. Να ζήσουν την κάθε στιγμή και τον κάθε αγώνα ακόμα κι αυτούς που δεν θα συμμετέχουν και απλώς θα τους παρακολουθήσουν. Και όσοι τρέξουν τα 25 χιλιόμετρα να μην αγχωθούν και να το ευχαριστηθούν, γιατί παρά τη δυσκολία είναι μια πάρα πολύ καλή προπόνηση».


Ο γνωστός hair styling Akis από την Πρέβεζα, για ακόμη μία φορά κατάφερε να διαφημίσει το νομό μας μέσα από δημιουργίες του σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού οι φωτογραφίες του πλέον δημοσιεύονται στα μεγαλύτερα περιοδικά της υφηλίου.
Ως γνωστό ο Akis είναι ένα άτομο ανήσυχο που συνεχώς ψάχνει να βρει τρόπους να ''δραπετεύσει'' από την καθημερινότητα.
Έτσι εκτός από την μεγάλη του αγάπη που δεν είναι άλλη από το hair styling, πριν από μερικά χρόνια προστέθηκε και μία ακόμη που δεν είναι άλλη από την φωτογράφηση.
Οι φωτογραφίες πλέον του Akis έχουν δημοσιευτεί στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας και ομορφιάς του κόσμου, όπου μάλιστα αρκετοί μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι του κόσμου του ζητούν φωτογραφίες που θα διαφημίζουν όχι μόνο την Πρέβεζα, αλλά και την Ελλάδα γενικότερα.
Μάλιστα πριν από λίγο χρονικό διάστημα ένα ακόμη συμβόλαιο προστέθηκε αυτό με των Αγγλικών συμφερόντων περιοδικό Zele Magazine.
Στο  τεύχος του Ιουνίου φιλοξενούνται φωτογραφίες του Akis που τραβήχτηκαν στις παραλίες του Μονολιθίου και του Καναλίου.
Ενώ η συνεργασία με το περιοδικό Envie Ιαπωνικών συμφερόντων με έδρα τη Γαλλία και μεταφρασμένο σε 8 γλώσσες καλά κρατεί.


Στο τεύχος του Ιουνίου ο Akis δημιούργησε ένα θέμα που αφορά την δεκαετία του ’70 και τους Χίπις και με εκπληκτικές φωτογραφίες η Πρέβεζα για ακόμη μία φορά ταξιδεύει στα απέραντα του κόσμου.




Ο Akis εκτός από περιοδικά του εξωτερικού φωτογραφίζει και για περιοδικά της Ελλάδα όπου και εκεί μέσα από την δουλειά του περνάει μηνύματα για την Πρέβεζα.

Μάλιστα σε πρόσφατη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τον είχαμε ρωτήσει  σχετικά με αυτό και μας είχε πει τα εξής:

Συνεργάζεσαι εκτός των άλλων και με περιοδικά, γράφοντας άρθρα και παρουσιάζοντας τις δουλειές σου. Πως προέκυψε αυτό;


Ναι έχω συνεργαστεί με αρκετά περιοδικά στο παρελθόν όπου είτε είχα την επιβλέψει για μαλλιά και μεικ απ στις φωτογράφησης μόδας ή ακόμα και όλα αυτά αλλά και το ρόλο του φωτογράφου.
Τώρα γράφω σε ένα ιντερνετικό περιοδικό το "Lifestyle agenda" όπου δίνω συμβουλές για μαλλιά μαζί με δικό μου φωτογραφικό υλικό ανάλογα το θέμα αλλά και κάποια editorial μόδας.
Η πρόταση ήρθε από το φίλο μου Θοδωρή Λιόντη όπου είναι και ο υπεύθυνος για όλο αυτό. Γνωριζόμαστε χρονιά και όταν το ξεκίνησε ως ιδέα αμέσως μου έκανε την πρόταση και φυσικά είπα το ναι χωρίς καν να το σκεφτώ. Ήταν άλλη μια πρόκληση για μένα και κάτι για να γεμίζω τον ελεύθερο χρόνο μου ευχάριστα.

Όσον αφορά το θέμα των Χίπις στο περιοδικό Envie γράφτηκε το εξής:

''Το πνεύμα της δεκαετίας του 1970''




2015 για την άνοιξη και το φθινόπωρο οι διάδρομοι ήταν ένα φύσημα
στο παρελθόν. Κάθε σεζόν, μία δεκαετία γίνεται
το θέμα σε διαδρόμους, και φέτος οι σχεδιαστές
επικαλέστηκαν το πνεύμα της δεκαετίας του 1970. Αλλά μην περιμένετε να
φορέσουν πλήρεις περιλαίμια πεταλούδας. Αυτή τη φορά,
είναι όλα σχετικά με τις μικρές ανεπαίσθητες λεπτομέρειες.
Είτε φοράτε μπότες μέχρι το γόνατο, με ψηλές σχισμές και
λευκό-δεμένες μπλούζες, ή εκλεκτική εκτυπώσεις, μαλακή επίστρωση
και πλούσια χρώματα, τα στοιχεία αυτά θυμίζουν την υπέροχη δεκαετία του '70
και κάνουν το σημάδι τους για την περίοδο του φθινοπώρου. Αλλαγή
με φορέματα, παλτά και δωρεάν σχήματος φορέματα ήταν
όλες οι ενημερωμένες σε σύγχρονα υφάσματα για τη νέα σεζόν.
Billowing Maxi-φορέματα, έντονα χρώματα, βολάν,
πιέτες και funky συνδυασμούς χρωμάτων έδωσαν στο ρετρό
ένα τράνταγμα της διασκέδασης για το φθινόπωρο / χειμώνα 2015 σεζόν.
Αυτή τη σεζόν η μέση είναι υψηλά και τα στρώματα είναι μακρά.
Οι μπλούζες συνδυάζονται πάνω από φούντωτες ελαφρώς παντελόνια ή μακροπρόθεσμα φούστες παρατηρήθηκαν στις διαδρόμους. Παιδικά φορέματα για κούκλες είναι ένα από τα βασικά στοιχεία, καθώς και η πρωταρχική τάση της
αρρενωπότητας με λόγια, πιο ευέλικτη σιλουέτα. Εκεί
είναι η έμφαση στη μέση. Η ζωσμένο στη μέση προσφέρεται
και σε μια μικρή στρατιωτική αισθητική. Η χρωματική παλέτα
περιλαμβάνει ελιές, δάσος χόρτα και το πολεμικό ναυτικό. Ωστόσο
υπάρχουν επίσης μαλακά και καθαρά ουδέτερα χρώματα ενώ και τα καλλυντικά είναι σε τόνους όπως καμήλα και αλευρώδη λευκά που αντιπαρατίθενται
με ζεστό, πλούσιες αποχρώσεις όπως το κονιάκ, το σαφράν και το αίμα
πορτοκαλί.
Ανθισμένη τεμαχίων κεφαλής, πολλαπλά μεγάλα φαρδιά βραχιόλια,
και πολυεπίπεδη περιδέραια ζεύγος καλά με αυτήν την τάση. Γεμάτος
φρύδια, δραματική μακιγιάζ των ματιών με μεγάλες βλεφαρίδες
και nude χείλη διατηρούνται αληθή στη δεκαετία του '70. Κρατήστε τα μαλλιά χωρίς προβλήματα και φυσική. Από την ανέμελη hippie ένα
δροσερό chic μποέμ, όταν πρόκειται για την τάση της δεκαετίας του '70,
ενώ η ενδυμασία μπορεί να είναι τόσο έντονη ή λεπτή, όπως σας αρέσει.
Έτσι αισθάνομαστε ελεύθεροι να πειραματιστούμε αυτό το φθινόπωρο!’’

Όποιος επιθυμεί να διαβάσει το περιοδικό, αλλά και να δει την φωτογράφηση του Akis μπορεί να επισκεφτεί το ακόλουθο Link


Γιάννης Βασιλειάδης
Από το Blogger.