3:25 μ.μ.
Μια συνέντευξη του αθλητή του taekwon-do Παύλου Κασσελούρη

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του taekwon-do Κασσελούρης Παύλος γεννήθηκε 29 Νοέμβριου 1993. Μόλις 5 χρονών το 1999 αποφάσισε μόνος του να ασχοληθεί με το taekwon-do (TKD), στον Αθλητικό Σύλλογο Βόνιτσας με εκπαιδευτή τον Ιωάννη Βουλισιώτη. Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε να διακρίνεται ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδιά δείχνοντας αγάπη και ζήλο για την πολεμική τέχνη (το άθλημα τουTKD). Προχωρώντας συμμετείχε σε διάφορα «events» όπου βρίσκονταν πάντα στην τριάδα των μεταλλίων. Τα τελευταία χρόνια διακρίθηκε σε διασυλλογικά και πανελλήνια πρωταθλήματα εντός Ελλάδος, αλλά και σε διάφορα πανευρωπαϊκά και παγκόσμια, με σπουδαιότερο το παγκόσμιο πρωτάθλημα στην πατρίδα του TKD, την Κορέα, όπου κατέκτησε την τρίτη θέση. Η αναφορά μας στον αθλητή δεν γίνεται για τις διακρίσεις του, αλλά για την ταπεινότητα και το ήθος του που τον χαρακτηρίζουν μέχρι σήμερα. Ο Παύλος Κασσελούρης εκτός από διακεκριμένος αθλητής σήμερα είναι και φοιτητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Στη συνέχεια ακολουθεί συνέντευξη του αθλητή Κασσελούρη Παύλου, στη Χρύσα Σιλιόγκα.
Κύριε Παύλο, πώς και γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με το TKD, δεδομένου ότι το ξεκινήσατε σε μικρή ηλικία; Ήταν δικιά σας απόφαση ή σας προέτρεψαν και οι γονείς σας;
Η απόφαση να ξεκινήσω το TKD ήταν δική μου. Όμως η οικογένειά μου και γενικά ο περίγυρός μου με στήριξε πολύ σε όλη μου την προσπάθεια και την πορεία σαν αθλητή και με στηρίζουν ακόμα.
Μεγαλώνοντας μέσα στον χώρο του TKD διανύσατε μια διαδρομή, άλλοτε με χαρά, άλλοτε με δάκρυ. Πείτε μας από αυτή σας την ομολογουμένως εντυπωσιακή διαδρομή, τί αποκομίσατε ως αθλητής και ως άνθρωπος, όπως επίσης και την γνώμη σας για τον χώρο και για το TKD γενικότερα.
Με το TKD ασχολούμαι σχεδόν εδώ και 15 χρόνια. Ξεκίνησα το 1999 στα 5 μου χρόνια, με δική μου πρωτοβουλία. Επέλεξα να πάω στη σχολή TKD της Βόνιτσας με δάσκαλό μου τότε τον κ. Ιωάννη Βουλισιώτη.
Από τα πρώτα σημαντικά πράγματα που διδάχτηκα μέσα στο χώρο του TKD, ήταν το ήθος, ο σεβασμός, η πειθαρχία και στη συνέχεια η επιμονή στη σωματική άσκηση.
Τα αναφέρω ως σημαντικά γιατί σαν παιδί ήμουν αρκετά ατίθασο κι αυτό οφειλόταν στο γεγονός, ότι οι γονείς μου εκείνη την περίοδο εργάζονταν και οι δύο όλη την ημέρα, σε ένα μαγαζί στο κέντρο της Βόνιτσας.
Έτσι, μεγάλωσα «τρόπον τινά» παίζοντας στην πλατεία με τους φίλους μου. Ήμουν σαν να λέμε αστειευόμενοι φυσικά, «το παιδί της πλατείας».
Στη σχολή άλλαζε ο χαρακτήρας μου. Ηρεμούσα σαν παιδί, μάθαινα περισσότερα σημαντικά για μένα πράγματα, που σμίλεψαν τον χαρακτήρα μου, μου έδωσαν αρχές και ευγένεια, άρχιζα σιγά – σιγά να αποκτώ σεβασμό προς τους μεγαλύτερούς μου και όχι μόνο.
Το κυριότερο μάθημα ζωής ήταν να συνεχίζω να αγωνίζομαι με πιο πολύ πείσμα ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Στο αγωνιστικό μέρος της συγκεκριμένης πολεμικής τέχνης, όπως άλλωστε και σε άλλα αθλήματα, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και όποιος επιλέγει να ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι, πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί ήττες και αδικίες. Από την ομάδα μας δεν έλειψαν και αυτές οι στιγμές. Πολλές φορές δεν ήμουν αρκετά προετοιμασμένος έτσι, δεχόμουν την ήττα αρκετά ήρεμος.
Υπήρχαν όμως, και ακόμα υπάρχουν φορές, που αν και όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλοι συναθλητές, από διάφορους ομίλους, άξιζαν την νίκη και δεν την πήραν εξαιτίας της αδικίας που επικρατούσε από τη μεριά της διαιτησίας. Δυστυχώς, το φαινόμενο αυτό το συναντούμε αρκετά συχνά, ειδικότερα στην Ελλάδα και είναι ο μοναδικός ίσως λόγος, που με έκανε να σκεφτώ πολύ σοβαρά το αν αξίζει να συνεχίσω να αγωνίζομαι.
Ευτυχώς, η ομάδα του «Ευκλέα» με αγκάλιασε και με βοήθησε όχι μόνο στο να μην τα παρατήσω, αλλά και να φτάσω ακόμα πιο ψηλά. Αυτό που έχω μάθει απ΄ τον αθλητισμό είναι να παλεύω όχι μόνο μέσα στα teren, αλλά και στη ζωή και να ξεπερνάω κάθε εμπόδιο που εμφανίζεται μπροστά μου, με περισσότερο πείσμα και προσπάθεια.
Και κάτι ακόμα πολύ πιο σημαντικό -ξέρω πως δεν είμαι μόνος μου- και ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτό την οικογένειά μου και τον δάσκαλό μου Α. Σολδάτο, για την αγάπη και φροντίδα που μου δίνουν.
Σίγουρα λαμβάνοντας μέρος σε αγώνες τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, θα έχετε άποψη για το επίπεδο του TKD σε κάθε χώρα, αλλά και τις συνθήκες στις οποίες καλείται κάθε αθλητής να παλέψει, για να πετύχει το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Θα θέλαμε να μας πείτε την γνώμη σας για το επίπεδο και τις συνθήκες του Ελληνικού TKD.
Μπορώ να πω, πως η Ελλάδα έχει απ´ τους καλύτερους μαχητές στον χώρο του TKD. Εξ αρχαιοτάτων χρόνων, οι Έλληνες ασχολούνταν περισσότερο από κάθε άλλον πολιτισμό με την άθληση. Το επίπεδο του Ελληνικού ΤKD, αν και δεν το περίμενα, είναι σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και συγχαίρω όλους τους αθλητές για την προσπάθειά τους.
Στο αγωνιστικό μέρος όμως σημαντικό ρόλο παίζουν και οι διαιτητές. Στην Ελλάδα ως γνωστόν δεν κερδίζει ο καλύτερος. Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία έχει περάσει και στο χώρο μας, όπου οι αδικίες μας έχουν χτυπήσει και συνεχίζουν να μας χτυπούν πολλές φορές.
Στην ζωή σας, πέρα από τον αθλητισμό, έχετε κατορθώσει και είναι προς τιμήν σας, να περάσετε στο πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα είστε φοιτητής στο οικονομικό πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Θεωρείτε ότι η απασχόλησή σας με τον αθλητισμό έπαιξε κάποιο ρόλο στην επίτευξη των στόχων σας, να μπείτε στο πανεπιστήμιο, και αν ναι, ποιός ήταν αυτός ο ρόλος; Πώς δηλαδή και πόσο πιστεύετε ότι βοηθάει ο αθλητισμός τον άνθρωπο στην πορεία της ζωής του;
Πιστεύω ακράδαντα στο ρητό “νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ’. Σαφώς και η ενασχόλησή μου με το TKD έπαιξε σημαντικό ρόλο, διότι χωρίς αυτό θα ακολουθούσα άλλα μονοπάτια και θα παρατούσα ό,τι είχε σχέση με την καλυτέρευση της ζωής μου μελλοντικά, όπως την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο. Ο σωστός αθλητισμός σαφώς και βοηθάει τον άνθρωπο στην πορεία της ζωής του κι αυτό έχει φανεί πολλές φορές, με τρανταχτά παραδείγματα, όπως αυτά του χρυσού ολυμπιονίκη κ. Μιχάλη Μουρούτσου και της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Silvias Farigu.
Θα συμβουλεύατε τα Ελληνόπουλα να ξεκινήσουν το TKD; Και με ποιά εφόδια ψυχικά θα τους συμβουλεύατε να οπλιστούν αν το επέλεγαν;
Βεβαίως και θα συμβούλευα ανεπιφύλακτα τα νεαρά άτομα να ασχοληθούν με το TKD. Όπως και άλλες πολεμικές τέχνες, έτσι και το TKD, δίνει πολλά εφόδια, στα παιδιά, για την μετέπειτα ζωή τους, όπως έγινε και σε μένα. Εάν αποφασίσει κάποιος να ασχοληθεί με την συγκεκριμένη πολεμική τέχνη, θα πρέπει να ξέρει πως χρειάζεται θάρρος και αποφασιστικότητα, για να την αγαπήσει και να φτάσει ψηλά.
Σύμφωνα με όσα δηλώνουν για σας καταρχάς ο ίδιος ο δάσκαλός σας Σολδάτος Άγγελος όσο και οι συναθλητές σας, σας περιγράφουν ως έναν ιδιαίτερο άνθρωπο που, παρά το νεαρό της ηλικίας του, τον χαρακτηρίζει το ήθος του και η ταπεινότητά του. Πείτε μας δύο λόγια για την σχέση σας τόσο με τον δάσκαλό σας, όσο και με τους συναθλητές σας!
Κατ΄ αρχάς τον άνθρωπο που αγαπώ και σέβομαι σαν δεύτερο πατέρα μου, είναι ο master Άγγελος Σολδάτος. Είναι απ” τους λίγους ανθρώπους που μου στάθηκαν στις εύκολες, αλλά και ακόμα περισσότερο στις δύσκολες στιγμές, που δεν ήταν λίγες δυστυχώς. Σε αυτόν τον άνθρωπο χρωστάω πάρα πολλά, δεν με άφησε ποτέ μόνο και ακόμα με ακολουθεί και με συμβουλεύει σε οτιδήποτε κι αν κάνω. Ένας ακόμη πολύ σημαντικός για μένα δάσκαλος, αλλά και συναθλητής είναι ο κ. Καββαδίας Στάθης, ο οποίος με ανέλαβε, όταν πια μετακόμισα στην Αθήνα και ο master Α. Σολδάτος ήταν αδύνατο να βρίσκεται κοντά μου. Με βοήθησε πάρα πολύ στο να εξελιχθώ στο αγωνιστικό μέρος του TKD και να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί πιστεύω πως χωρίς αυτούς τους δύο δασκάλους, δεν θα τα κατάφερνα. Όσον αφορά τους συναθλητές μου, οι σχέσεις μας είναι άριστες. Βοηθάω, αλλά και με βοηθούν στο να φτάσω ακόμα πιο ψηλά και τους ευχαριστώ όλους, για την εκτίμηση που μου έχουν.
Έχετε καταφέρει να φτάσετε σε ένα υψηλό επίπεδο και να σημειώσετε αρκετές και σημαντικές διακρίσεις στο άθλημα του TKD. Πώς βλέπετε την ζωή σας από εδώ και πέρα; Τι στόχους έχετε βάλει για το μέλλον στην καριέρα σας ως αθλητής αλλά και στην ζωή σας γενικότερα;
Κύριος στόχος μου σχετικά με το TKD είναι να κατακτήσω την πρώτη θέση στο φετινό παγκόσμιο πρωτάθλημα, που θα διεξαχθεί το καλοκαίρι στην Ιταλία. Στη συνέχεια, εάν δεν καταφέρω για μία ακόμη φορά, να εισαχθώ στις στρατιωτικές σχολές ή στην αστυνομική ακαδημία, σκέφτομαι με την βοήθεια (πάντα) του δασκάλου μου Α. Σολδάτου, να επεκτείνω τον όμιλο «Ευκλέας ITF» και στην πόλη όπου σπουδάζω, τα Ιωάννινα.

Πηγή: kolivas.de
Διαβάστε περισσότερα »